Column: Wisselwerking

De laatste paar seizoenen zie je vaak ‘Against modern football’ tegenkomen.
Op social media, t-shirts, posters en stickers.
Ik ben ook ‘Against modern football’. Waarom?

Als 80’s tiener groeide je namelijk op in een Koel waar een tegenstander eigenlijk liever niet wilde spelen.
Topploegen wisten dat ze een moeilijke avond of middag tegemoet gingen tegen namen als Valckx, van Rosmalen, Nijssen, Luhukay en Rutte.

De hellingen in het stadion waren dan gevuld met mensen, iedereen stond, schouder tegen schouder.
Van oud spelers kreeg ik al vaak te horen dat juist het geluid van de Koel ze over een dood punt heen kreeg in een wedstrijd.
Was daar een formule als een standaard liedje of moment voor? Nee, het was veel meer een spontane wisselwerking tussen publiek en spelers.

Ook volgende generaties met namen als Graeff, Babangida, Rayer en Driessen en nog later Honda, Calabro, Verdellen en Leemans mochten ervan genieten.
Met het modern football is deze angst bij tegenstanders voor de Koel echter geruisloos verdwenen.
Vaak waren het de laatste paar seizoenen ploegen die al een tijdje naar een overwinning snakten die dan juist in de Koel uit hun dip kwamen en de altijd zo beruchte trap was ineens lekker voor ze omdat het resultaat optimaal was.

In het modern football staan onze supporters namelijk verdeeld in kleinere groepjes over verschillende tribunes en is er geen echte samenhang meer is zoals in eerdere tijdperken.
Door de hoeveelheid aan zitplaatsen is er een groot gedeelte aan ”kijkpubliek” die meestal alleen reageren als er een doelpunt valt of er weer eens een scheidsrechter gruwelijk de fout ingaat.
De Koel kolkt nog maar zelden en dan omdat omdat we ons handhaven in de play offs van de Eredivisie of incidenteel tegen de toppers, of in een derby, in tegenstelling tot vroegere tijden met kampioenswedsrijden, een kwartfinale beker tegen Feyenoord en play offs om Europees voetbal tegen FC Utrecht.

Kleinere fanatieke groepjes fans doen allemaal hun stinkende best zich te laten zien op hun eigen stukje tribune, ze zingen ieder hartstochtelijk hun eigen liedjes, maar zelden galmt er nog massaal een simpel ”olé olé vvv olé” door de Koel.
Doordat het uitvak bovenin op de Maastribune gesitueerd is hebben de gasten vaak met 150 personen al een geluidsoverwicht en ”bezingen” ze onze Koel.
ONZE Koel inderdaad ja! Waar WIJ de baas moeten zijn en de tegenstander al met 1-0 achter zou moeten staan bij de warming up!

Laten we het komend seizoen nou weer eens opstaan op de Zuidtribune als ze vanuit Oost “Sta op voor VVV” zingen, en doe eens iets geks, probeer bijvoorbeeld eens een wisselzang zoals we ze uit Duitsland kennen in te zetten zodat er na een paar minuten ”Vee Vee Veeeeeeeeeeeeeeeeeeee” door het hele stadion golft.
Daar zit hem namelijk de kracht van iets massaals, in de eenvoud.
Maak het voor iedereen in het stadion makkelijk om mee te doen en als de boys op het veld hun best doen raken diegenen die meestal stil zijn vanzelf in de ban van het spelletje en de sfeer, dat slaat weer over op de jongens op het veld en die gaan nog harder hun best doen. Wisselwerking dus.

Lees dit met een knipoog, en maak niet de fout te denken dat ik tegen de verschillende groepjes ben in het modern football.
Het is allemaal een beetje dromerig ja en ik zwelg in nostalgie. Klopt helemaal.
Maar ik maak niks mooier of slechter dan het is, en dat zal iedere VVV supporter die er meer dan 10 jaar bij is bevestigen.
Oh en even dit nog.
Ik ben nergens tegen, ik ben enkel voorstander van iets, namelijk het ouderwetse gevoel proberen terug te brengen.
Dat tegenstanders weer liever niet naar de Koel willen. Want daar valt toch niks te halen.
Laat de fanatieke groepjes dus alsjeblieft lekker hun eigen ding doen, maar denk er eens over na hoe tof het zou zijn als een heel stadion jullie liedjes kan overnemen.

VVV heeft haar deel deze zomer bijgedragen door behoorlijke hervormingen door te voeren en zo de weg terug naar zichzelf in te slaan.
Helaas is de droom van een nieuw stadion met alle bijbehorende mogelijkheden vervlogen, maar daarvoor in de plaats blijven we in ons schitterende stadion en hebben we een compleet nieuw technisch hart gekregen, bestaande uit échte VVVers. Er is uitgesproken dat de club terug naar de mensen wil en men het oude VVV gevoel graag terug wil brengen.
Spektakel bieden en thuis een brutale aanvallende speelstijl hanteren om zo het trouwe publiek te laten genieten van hun VVV.
Op zich staat er volgens mij best een leuk team aan de start en de Jupiler League gaat misschien wel het mafste jaar ooit in met alle clubs uit Limburg en pakweg 7-8 kandidaten die allemaal bovenin om de prijzen kunnen gaan spelen.

Laten we proberen de magie van de Koel terug te krijgen en er samen voor zorgen dat tegenstanders geen zin hebben om naar Venlo af te reizen.
Supporters onderling.
Supporters en de jongens op het veld.
Supporters en bestuurders.
Wisselwerking.
Samen zijn we sterk.
De Koel is van ons.
Van ons allemaal.
Forza VVV!

Petrovic.

2 Responses

  1. roermond

    Mooi stukje Petrovic en ik sta er volledig achter. Ik wil alleen, dat degene die de muziekkeuze doet, ook zijn stinkende best doet, want wat we de laatste jaren voor de wedstrijd en in de rust voorgeschoteld krijgen is niet om aan te horen. Hiermee jaag je de supporters de Koel uit en deze “muziek” is zeker niet sfeerverhogend. Ik hoor al jaren rondom me dat mensen zich verschrikkelijk ergeren aan die herrie. Dus kom op, met zijn allen AVE AVE AVVV en VVV ole…dan kump alles good. Forza VVV…Come on Venlo….succes komend jaar…

  2. Boris

    Schitterende column. Strekking is duidelijk: iedereen moet een uit z´n comfortzone treden. Alleen dan kan er sfeer ontstaan zoals vroeger. Laten we eens beginnen met wanneer er gezongen wordt “sta op als je…“ , dat ook iedereen opstaat. In echte grote stadions lukt dat ook, dat moet bij ons toch ook kunnen!

Leave a Reply