VVV staat al jarenlang stil

Al eerder sprak ik op deze website over het wel en wee van VVV. Die club gaat mij aan het hart. Daar, waar ik in het verleden als klein mannetje, apetrots staand naast mijn opa, aan het veld stond en hartstochtelijk juichte voor spelmaker Dogan Corneille, mandekker Maurice Rayer en vleugelspeler Micheal Evans. Voor doorgestroomde jeugdspelers als Edwin Linssen, Sjors Verdellen, Robbie Zegers en Boy Seijkens. Ze deden hopen op betere tijden, want ondanks rushes van toenmalig rechtsback – en huidig topscheidsrechter – Pol van Boekel was het in die tijd kommer en kwel in De Koel. Het regende altijd. En we stonden nooit overdekt. Dat deerde mij niet. Ik keek die avonden mijn ogen uit en hoopte, week in week uit, op beter.

Beter werd het. Ik schreef er al eerder over. De zon brak door in De Koel. Wim Dusseldorp en Frans Nijssen bouwden aan een nieuw team, scherp gehouden door oudgedienden als Wiel en zijn broer Herman Teeuwen, Jeu Sprengers en Wim ‘de Mop’ Snijders, die geregeld acte de présence gaven, net als kapelaan Lei Brueren (hiernaast). Van het illustere gezelschap leeft alleen Wiel Teeuwen nog. Terwijl in Venlo door de nouveau riche een poging werd gedaan de hemel te bestormen, verdween het hart uit de Koel.

Dat viel niet op. In tegendeel. Seacon-topman en ondernemer pur sang Hai Berden nam VVV aan de hand en leidde het naar boven. In eerste instantie samen met Nijssen en Dusseldorp, later met mannen als Adrie Koster en Herbert Neumann. In die tijd maakte het Venlose publiek kennis met John van Loenhout, Arno Arts, Marcel Meeuwis, Frank van Kouwen en Bas Jacobs, aangevuld met jeugdproducten als Bernard Hofstede, Niels Fleuren en Ahmed Ammi. Later werd bij Twente een geroutineerde verdediger aangetrokken. Een verdediger uit Den Haag. Hoewel eerdere experimenten met jongens uit de Randstad in Venlo mislukten, was deze sociaal bewogen en intelligente man een schot in de roos. Mohammed Allach bleek meer dan een uitstekende laatste man: na twee seizoenen voetballen in De Koel verruilde hij de kicksen voor het maatpak en als technisch eindverantwoordelijke legde hij de basis voor het latere succes van de Venlose club.

De weg omhoog werd bevestigd met een promotie onder leiding van trainer André Wetzel, maar werd vooral in gang gezet door het timmermansoog van Allach, onder wie VVV op technisch gebied sprongen voorwaarts maakte. Uit zijn scoutingsnetwerk kwamen voltreffers als Adil Auassar en Nordin Amrabat, maar in diezelfde tijd werden ook bruikbare spelers als Samir el Gaaouiri en Ken Leemans goedkoop opgepikt. De jeugdopleiding liet zien met Rachid Ofrany talent te kunnen afleveren en spelers als Sjors Verdellen, Niels Fleuren en Edwin Linssen bleven als cultuurbewakers de club trouw. Berden deed in de winter van 2007/2008 – in het eerste seizoen van VVV in de Eredivisie –een duit in het zakje met de komst van Keisuke Honda. Zorgvuldig werd een team geboetseerd dat opviel door jeugdig enthousiasme, een redelijke transferwaarde vertegenwoordigde en tegelijkertijd ook liet zien dat VVV de kans gaf aan jongens uit de eigen regio.

In de zomer van 2008 verlieten zowel Wetzel als Allach De Koel. VVV was gedegradeerd. Er was echter geen spoor van paniek in De Koel te bespeuren. Met Jan van Dijk werd een kundige nieuwe trainer gevonden en hij knutselde in alle rust verder aan een team dat topfavoriet was om kampioen te worden. In die zomer was het vertrek van Nordin Amrabat een aderlating, maar daarmee was binnen de club rekening gehouden: met Ruben Schaken werd een prima vleugelspeler opgepikt die dit gat kon opvullen. VVV werd glansrijk kampioen. Onder leiding van topscorer Sandro Calabro, assistkoningen Keisuke Honda en Ruben Schaken, stofzuiger en publiekslieveling Ken Leemans en de van Roda JC teruggekeerde Frank van Kouwen werd meteen weer promotie bewerkstelligd.

In die tijd kenmerkte het beleid van VVV zich door consistentie: het technisch beleid was doordacht en boog op de kennis die in de club aanwezig was. Met het vertrek van Allach, het overlijden van de grote groep oudgedienden en de – op zijn zachtst gezegd – onhandig aan de kant gezette Nijssen, kwam er echter plotseling een heleboel technische verantwoordelijkheid te liggen bij lichtgewichten binnen de club. Berden vertrouwde op externe tipgevers, zoals de onvermijdelijke Nol Hendriks en Sef Vergoossen, voor exotische verrassingen en intern werd het technisch beleid in banen geleid door Willy Boessen, Mario Captein en Ben van Dael, in eendrachtige samenwerking met de dominante trainer Jan van Dijk.

De goede prestaties van de promovendus in 2009/2010 maskeerden de teloorgang van technische kennis binnen de voetbalclub. Jan van Dijk stoorde zich in die tijd al meerdere malen aan het gebrek aan lijn in het beleid en in december 2010 kwam het tot een definitieve botsing tussen Berden en Van Dijk, waarna laatstgenoemde De Koel moest verlaten. De laatste man met een degelijk netwerk in de voetballerij verdween daarmee uit Venlo en de jaren daarop werd dan ook vooral toevalsvoetbal gespeeld in de Venlose burelen.

Vanaf dat moment wachtte VVV lijdzaam op het onafwendbare: degradatie. Een verhuizing naar een nieuw stadion leek prioriteit te hebben binnen de club, terwijl Berden en Captein zich daarnaast vooral bezighielden met wat toevalstreffers op de transfermarkt. Een leger aan Nigerianen en Portugezen met heimwee was het resultaat. Het beleid waar de club door gegroeid was – spelers vroeg scouten in de Jupiler League en met winst doorverkopen – werd terzijde geschoven. Niet omdat bewust gekozen werd voor een andere weg, maar omdat er simpelweg niemand meer was die kennis van voetbal op de Langeleegte en in de Adelaarshorst had. Nee, gescout werd in het vervolg op naam. Zo kon het gebeuren dat Berden probeerde Kevin Strootman binnen te hengelen, terwijl Mohammed Allach ongetwijfeld allang in de gaten had gehad dat zijn opvolger bij Sparta, Lerin Duarte, een goedkoper – en bovendien een stuk haalbaarder – alternatief was geweest. Kevin Strootman kwam uiteraard niet naar Venlo. Duarte verkaste naar Heracles en staat nu in de belangstelling van Ajax. Wijsheid achteraf? Nee.

De opleiding werd tegelijkertijd verwaarloosd. Samenwerking met Helmond Sport was misschien de beste optie, maar vreemd genoeg stroomde er sinds Rachid Ofrany geen jeugdspeler meer door – de van Helmond Sport overgenomen Guus Joppen daargelaten (Bryan Linssen werd immers uit de opleiding van Fortuna Sittard – via MVV – opgepikt). Waar zijn de Edwin Linssens en Sjors Verdellens gebleven? Waarom speelt Abdelaziz Khalouta voor Fortuna Sittard als Robbert Cullen bij VVV wekelijks mag laten zien het niveau niet aan te kunnen? Waarom krijgt Quin Kruijsen maar geen kans als linksachter/linkshalf als andere spelers herhaaldelijk mogen falen? (Huur-)transfers als die van Roland Bergkamp en Niclas Heimann en de terugkeer van Ahmed Ammi – hoe sympathiek hij ook is – zijn toch een klap, keihard in het gezicht van iedere Venlose A-junior? Roy Heesen zit al jarenlang tegen de selectie aan en ik geloof niet dat het alleen blessures zijn die Aron Gielen van een kans in het eerste elftal afhouden.

En dan was daar nog de positie van de trainer/coach. Sinds het vertrek van Jan van Dijk in 2010 lijkt de Venlose dug-out op een duiventil. Het is opmerkelijk dat Willy Boessen – die VVV als interim-trainer in de Eredivisie hield – bij Fortuna plotseling laat zien een prima trainer te zijn, terwijl bij de keus voor zijn opvolger Glenn de Boeck enkele serieuze vraagtekens bij de selectieprocedure mogen worden geplaatst. Hoe kan het dat een trainer na slechts enkele maanden rollend over de straat gaat met de voorzitter en ervaren spelers? Welk profiel is opgesteld als zijn opvolger een tegenovergesteld man blijkt te zijn? De keus voor Ton Lokhoff is daarmee waarschijnlijk nog dubieuzer. Wie haalt een trainer binnen, wiens Curriculum Vitae vooral gesierd wordt door tegenvallende prestaties, ontslagen en een degradatie? Lokhoff bleek uitstekend in staat een elftal naar zijn eigen persoon te boetseren: visieloos, charismaloos en flairloos. Bovendien kreeg hij het aan de stok met precies hen die transfergeld kunnen gaan opbrengen (Wildschut, Van Haaren en Reimerink) en met uitgerekend de enige die ervaring had met de weg die VVV destijds naar boven had ingeslagen (Meeuwis). Lokhoff bezorgde supporters ellendige zondagmiddagen in De Koel met hotseknots-betonvoetbal, waarin Van Haaren werd opgeofferd ten faveure van Radosavljevic, Ammi de voorkeur kreeg boven Reimerink en Wildschut en Nwofor lijdzaam moesten toezien hoe Cullen en Bergkamp lieten zien tekort te komen voor de Eredivisie.

Voetbalkennis is verdwenen uit de club, die – in tegenstelling tot in 2008 – helemaal opnieuw moet beginnen. De klok staat stil in De Koel. De blik van bestuurders is gericht op het bouwkavel aan het Kazerneterrein, terwijl De Kraal en De Koel verwaarloosd worden. Geen scoutingsnetwerk, geen doorgestroomde jeugdspelers, geen aantrekkelijk voetbal, geen Eredivisieschap.

Er zijn wel degelijk nog blikken gericht op de Kaldenkerkerweg, daar ben ik zeker van. Hoog, heel hoog boven Venlo, zit een groep mannen aan een tafeltje, een tafeltje dat Leo Brueren waarschijnlijk al decennia geleden gereserveerd had. Aan het tafeltje wordt geen Japans gesproken, geen Nigeriaans, geen Portugees. Nee, zelfs geen Nederlands. Daar, in onvervalst Venloos, wordt genäöld over de toestand van VVV. Wim de Mop, Jeu Sprengers en Herman Teeuwen vergezellen Brueren. Ook zij zullen hopen op betere tijden. Op mannen die in hun voetsporen kunnen treden. Laten we hopen dat Berden ze vindt. Voordat VVV daar terugkeert, waar ik het heb leren kennen: in de kelders van de Eerste Divisie.

Geschreven door Remy Maessen

Bron: De Skybox

10 Responses

  1. pavisto67

    Fantastische column, de beste die ik op deze site heb zien staan.
    Onze club gaat naar de kloten als het zo doorgaat. de kans dat VVV uberhaupt om de titel gaat strijden volgend seizoen acht ik slechts 10%.

  2. kenfen

    Alhoewel ik niet met alles eens ben in dit stukje een hele goede analyse.
    Alleen jouw mening over Ammi deel ik niet ik hoop dat we komend seizoen nog van hem kunnen genieten

Leave a Reply