Ricky van Haaren, Venlo als omweg naar de top

ballenHij gold als een groot talent bij Feyenoord, maar de doorbraak van Ricky van Haaren (21) in Rotterdam-Zuid bleef uit. De middenvelder zakt deze zomer af langs de Maas en gaat voetballen voor VVV-Venlo. Vol vertrouwen, maar ook met het besef dat hij moet veranderen. “Mentaliteit is mijn zwakste punt geweest.’

Ricky van Haaren maakt de voordeur open en komt direct ter zake. ‘Wilt u wat drinken?’, overrompelt hij het bezoek, dat nog amper een voet over de drempel heeft getild. Wie zegt daar dat jonge voetballers geen manieren hebben? Of zouden hem in dit geval de zenuwen parten spelen? Goed moment gelijk, want het zijn spannende dagen. Van Haaren, een dag eerder 21 geworden, gaat het ouderlijk huis verlaten. Hij is geboren en getogen Rotterdam. Sinds zijn derde woont hij in dit rijtjeshuis aan de oostkant van de stad, vlag bij het Kralingse Bos.

Over een paar dagen verhuist hij naar een appartement in Noord-Limburg, waar hij gaat voetballen voor VVV-Venlo. Tot die tijd geniet hij nog even extra van het eten van zijn moeder en het gezelschap van zijn familieleden. De jeugdinternational ploft neer op de rode leren bank. De zes jaar jongere Danny lijkt vastbesloten geen seconde van zijn broer te wijken en kruipt er meteen bij. Afscheid nemen wordt moeilijk, beseft Ricky van Haaren. ‘Maar ik ben er wel klaar voor. Het is tijd voor een volgende stap’.

Lefgozer
Op het toilet hangen twee ingelijste krantenartikelen. Eentje over opa Wim van der Most, in het verleden een gevreesde spits in het Rotterdamse amateurvoetbal. ‘Hij is ooit voor een wasmachine naar een andere club opgestapt’, lacht zijn kleinzoon. Die is de hoofdpersoon van het tweede verhaal op de wc. Lefgozer Ricky van Haaren: ‘Dit smaakt naar maar’. Kopt het AD. Het is november 2012 en de kleine middenvelder heeft dan net zijn debuut in de basis van Feyenoord achter de rug. Thuis tegen Roda JC,, een wedstrijd die in 1-1 eindigde. Van Haaren maakte die middag vooral indruk met zijn bravoure. Toen er in de tweede helft een vrije trap genomen moest worden, eiste hij die doodleuk op. In de jeugd van Feyenoord was hij al één van de opvallendste spelers. Kortom, een grote belofte diende zich aan. In zijn eerste volledige jaar bij de hoofdmacht kwam hij tot twaalf optredens. Het vorige seizoen moest het jaar van zijn doorbraak worden. Het zelfvertrouwen van Ricky van Haaren droop van een dubbelinterview met Jordy Clasie in VI, waarin de vlot combinerende dreumesen werden omgedoopt tot de Xavi en Andrés Iniesta van de Kuip. Maar waar Clasie doorbrak, sneeuwde zijn kameraad volledig onder. Hij kwam niet verder dan acht invalbeuren, die meestal niet langer dan een paar minuten duurde.
Van Haaren – rechterarm vol inkt, trainingsbroek en slippers aan, nat matje in de nek – slaakt een diepe zicht. ‘Ik was blij dat het goed ging met Feyenoord, maar persoonlijk was het een heel moeilijk jaar. Ik had er zoveel van verwacht… Uitgroeien tot een van de betere basisspelers, dat was mijn doel vooraf. Is niks van terecht gekomen’. Elke week begon zijn hart sneller te kloppen als trainer Ronald Koemen zijn opstelling op het bord schreef. Elke keer was er de teleurstelling. Maar ja, wat kan hij zeggen? Zonder hem presteerde Feyenoord boven verwachting. ‘Het team stond al gauw goed, zeker het middenveld, en dus zag de trainer geen reden de boel om te gooien. Dat snap ik. Dan heb je een beetje geluk nodig, maar dat had ik ook al niet. Na de winterstip was Karim El Ahmadi een paar weken weg met het Marokkaanse elftal. Ik zou de kans krijgen op zijn positie. Dat bleek uit de trainingen en Ronald Koemand heeft het later nog een tegen me gezegd’.
Maar tijdens het trainingskamp in Marbella ging het mis. Van Haaren kreeg tijdens een partijtje een ongelukkige schop van ploeggenoot Tonny Trindade de Vilhena en hield daar een ingescheurde enkelband aan over. Hij was weken uitgeschakeld. Weg kans. ‘Toen ik weer fit was, draaide het team goed. Karim deed het zelfs fantastisch. In de korte invalbeurten die ik kreeg, is het moeilijk je stempel te drukken. En een paar keer heb ik het gewoon niet goed gedaan. Thuis tegen FC Utrecht (1-1, red.), mijn laatste wedstrijd, was ik heel ongelukkig. Ik liet mijn mannetje twee keer lopen. Gelukkig kwam er geen goal uit, maar dat kan niet. Kreeg ik van de trainer ook goed te horen. De week erna zette hij me nog op de bank, de twee maanden erna zat ik zelfs op de tribune. Alleen in de laatste wedstrijd, tegen SC Heerenveen, hoorde ik weer bij de wisselspelers’. Dat heet: een harde leerschool. Koeman kan erg veeleisend zijn, weet Van Haaren nu. Maar hij klaagt niet. ‘Hoewel hij me nauwelijks gebruikte, vind ik hem een goede trainer. Hij straalde rust uit, was duidelijk en wist wat hij deed. Ik kan niks negatiefs over hem zeggen’.

Revelatie
Tijdens het seizoen ketsten onderhandelingen over een nieuw contract af. Van Haaren legde na een paar maanden een voorstel naast zich neer, omdat hij twijfelde over zijn sportieve perspectieven. Bovendien was hij ontevreden over enkele voorwaarden. Na de winterstop zouden de gesprekken eventueel worden hervat, maar een nieuwe aanbieding van Feyenoord bleef uit. ‘Had ik ook niet echt meer op gerekend. Ik zag in dat het beter was om een stap terug te doen en ergens anders volop te gaan spelen’. Ado Den Haag meldde zich aan het einde van de competitie. Van Haaren sprak met de trainer Maurice Steijn. ‘Dat verliep heel positief. Voor mijn gevoel was mijn overgang naar ADO al zo goed als rond. Maar toen viel hun oog ineens op Danny Holla (door FC Groningen verhuurd aan VVV,red.) en hield alles op’.
Van Haaren baalde even, maar wanhoopte niet. Hij reisde met het Nederlands Beloftenelftal naar Toulon voor het jaarlijkse talentoernooi en wist wat hem te doen stond. Clubs wakker schudden met een paar goede wedstrijden. Hij keek op van de omstandigheden in Frankrijk. ‘Die vielen me niet mee. Kleine complexjes, weinig toeschouwers. Bij een training van Feyenoord staan meer mensen dan bij de interlands daar. Sommige velden waren ook echt bar slecht’. En dan het hotel. “Pff, vooral het eten! Wilden we om half negen eten, dan kwam het pas om negen uur. Sneed je in de kip, dan was die van binnen nog niet gaar. Of dan kreeg je wel alvast de pasta voor je neus, maar moest je daarna een half uur wachten op de saus’. Was het een vakantie geweest, dan had hij zijn geld terug gevraagd. Maar neem Van Haaren kwam om te voetballen en dat deed hij uitstekend. Het door Adrie Koster gecoachte beloftenteam eindigde als derde – de latere winnaar Mexico was in de halve finale te sterk – en de jonge Rotterdam was een van de uitblinkers. Hij hield er een prijsje aan over: de John Haynesstrofee voor grootste revelatie. De winnaar wordt bepaald door de talrijke scouts bij het toernooi. De telefoon van zijn zaakwaarnemer bleef plotseling rinkelen. ‘Er was veel interesse. Uit Nederland, maar ook uit Frankrijk, Italië, Duitsland en nog wat landen. Maar de meeste clubs bleven een beetje vaag’.
Adrie Koster niet. Die wilde Van Haaren dolgraag meenemen naar zijn nieuwe werkgever Germinal Beerschot. “Maar buitenlandse clubs moesten een opleidingsvergoeding van bijna vijf ton betalen aan Feyenoord. Dat was te veel voor Beerschot’. Toen de stofwolken optrokken resteerden twee opties voor de kleine passer: VVV-Venlo en RKC Waalwijk. Met Erwin Koemand, de nieuwe trainer van die laatste club, had hij in Toulon al een prettig telefoongesprek gevoerd. Maar de keuze viel op VVV. ‘Omdat hij daar meer geld kan verdienen’, verzuchtte Koemand vorige week in VI. ‘Klopt, maar dat is niet de enige reden’, counters Van Haaren. ‘Wat ook meespeelde: RKC heeft het vorig seizoen goed gedaan, maar dreigt nu helemaal uit elkaar te vallen. VVV eindigde laag, maar wil nu echt weer omhoog. Ik proef ambitie en daar wil ik mijn steentje aan bijdragen’.
De schorre stem van trainer Ton Lokhoff klonk als engelengezang in zijn oren. ‘Hij ziet me als één van de twee vooruitgeschoven middenvelders en wil dat ik creativiteit toevoeg aan de ploeg. Die rol past me het best’. Op het allerlaatste moment meldde zich nog een andere club in de strijd. Telefoon uit Kerkrade. ‘Roda JC was gewoon te laat. Ik had net besloten dat VVV het zou worden en wilde niet langer wachten’.

Teleurgesteld
Nu zit hij met gemengde gevoelens op de bank van zijn ouders. Blij nu er duidelijkheid is over zijn toekomst, balend van zijn vroege afscheid van Feyenoord. Van Haaren, zoon van een uitvoerder in de vouw en een kantoormedewerkster, vindt dat de club hem wel erg makkelijk laat gaan. ‘Ik denk dat ik binnen nu en twee jaar een belangrijke speler voor Feyenoord had kunnen worden. Maar ja, ik kan dat wel voelen en vinden ik zal het bij VVV moeten bewijzen. In Venlo wil ik laten zien dat sommige mensen me misschien te vroeg hebben afgeschreven. Een stuk of twintig wedstrijdjes in drie seizoenen, dat is veel te weinig. Ik vertrek teleurgesteld bij Feyenoord, maar niet gefrustreerd. Het blijft mijn club. Ik had er gewoon veel meer van verwacht. Als je vorig jaar had gezegd dat ik nu naar VVV zou gaan, dan had ik je raar aangekeken. Dan had ik sowieso niet verwacht dat ik zo snel al zou vertrekken. Ik zag mezelf jarenlang op het middenveld van Feyenoord spelen. Maar het is anders gelopen en nu moet ik door. Voor mij is VVV, hoe gek het ook klinkt, sportief een stap omhoof. In Venlo kan ik wel spelen.

Een heleboel jonge Feyenoorders deden de afgelopen jaren ervaring op bij Excelsior. Vriend Clasie bijvoorbeeld, die veel sterker terugkwam van zijn huurperiode. Waarom ging Van Haaren niet even meters maken op Woudesteijn? ‘Twee jaar geleden gaf ik al aan dat ik open stond voor Excelsior en vorig seizoen heb ik weer om een verhuur gevraagd. De club wilde me niet laten gaan. Dat kan ik opvatten als een compliment, maar ik vind het wel heel jammer dat ik die kans niet heb gekregen.’ Waar zijn voormalige ploeggenoten nu elke nacht dromen over de Champions League, kan Van Haaren zich opmaken voor een jaartje knokken tegen degradatie. Hij vertrekt naar een andere club aan de Maas, maar daar houden de overeenkomsten zo’n beetje op. Van De Kuip naar De Koel, het is een wereld van verschil. ‘VVV is natuurlijk een veel kleiner club dan Feyenoord. Het zal anders zijn, maar ik moet er niet te veel over nadenken. Gewoon die knop omzetten en presteren. Ik ben gewend geraakt aan bovenin meespelen. In mijn vier jaar in de jeugd bij Feyenoord werd ik drie keer kampioen, dat andere seizoen pakten we de beker. Bij VVV is er straks maar één opdracht: in de Eredivisie blijven. Daar is dat een prijs. Mijn persoonlijke doel is minimaal dertig wedstrijden spelen. En ik wil echt een meerwaarde zijn voor het team. Scoren, assistjes geven, het spel verdelen. Elke voetballer moet zijn verdedigende arbeid verrichten, maar bij een ploeg in die regionen is dat helemaal belangrijk. Ik kan er niet puur op mijn talent spelen. Hoeft ook niet, ik wil me verder ontwikkelen als voetballer. Ik denk dat VVV een goede leerschool voor mij zal zijn’. Hij onthult nog een ander doel voor komend seizoen. ‘Ik wil naar het EK met Jong Oranje. Tot een half jaar geleden zat ik er altijd bij, maar door gebrek aan speelminuten bij Feyenoord raakte ik mijn plek kwijt. Die wil ik nu terugverdienen’.
Dat gaat hij in Limburg proberen onder rugnummer 21, de geboortedag van hemzelf en van zijn broertje. Die laatste heeft het afgelopen uur zwijgend meegeluisterd, onderwijl op mitrailleursnelheid telefoonberichtjes tikkend. Danny kan ook goed voetballen. Volgend seizoen is hij de aanvallende middenvelder van Feyenoord B2. ‘Ik vind hem een groter talent dan ik ben’, prijs hij zijn broer. ‘Danny is verder dan ik op zijn leeftijd. Ik speelde toen nog voor Excelsior, hij gaat nu al zijn derde jaar bij Feyenoord in. Ik geef hem vooral mee dat hij altijd hard moet werken en zijn verdedigende arbeid moet leveren. Dat is de voornaamste kritiek die ik zelf bij Feyenoord heb gekregen: aan de bal is het allemaal goed, maar er komt meer bij kijken. Tja, dat is waar. Ik kom soms nonchalant over. Dat ben ik niet, het is me allemaal heus niet komen aanwaaien, maar soms maakte ik wel verkeerde keuzes. Ik wilde zo graag aanvallen, dat het verdedigen wel eens verwaarloosde. Moet ik aan werken. Een kwestie van mentaliteit, van je taken serieus uitvoeren. Als je het in de top wilt redden, is dat heel belangrijk. Ik zie nu in dat het mijn zwakke punt was’. Van Haaren is gretig, hongerig. Hij annuleerde een vakantie naar Parijs met vrienden om extra te kunnen trainen in zijn vrije tijd. ‘Hardlopen, de sportschool in. Ik werk elke dag voor mezelf om straks meteen een goede indruk te maken bij mijn nieuwe club. Ik wil slagen bij VVV en van daaruit weer omhoog te gaan. Ooit terug naar Feyenoord misschien, dat zou heel mooi zijn, maar dat zien we dan wel weer. In ieder geval blijft de top mijn doel’. Hij tekende voor maar twee jaar bij VVV. ‘Bewust zo kort, ik hoop snel door te groeien. Ik wil een jaar knallen in Venlo, daarna hoop ik dat de club me voor een mooi bedrag kan doorverkopen. Dat is het ideaalplaatje’.

‘Hij zal er meteen staan’
Adrie koster raakte als coach van het Nederlands beloftenteam erg gecharmeerd van Ricky van Haaren. Zozeer dat hij de samenwerking graag had voortgezet bij Germinal Beerschot. ‘Maar het geld was een probleem en de club heeft al veel andere middenvelders onder contract. Daardoor ging het niet door, heel jammer’, vindt de Zeeuw. Toen technische manager Wim Dusseldorp van VVV-Venlo bij hem informeerde naar Van Haaren wij hij heel duidelijk: halen die jongen. ‘Want Ricky is echt een heel goede speler. Technisch vaardig, prima inzicht, kan medespelers wegsturen met een steekpass en heeft een goed schot. In Toulon bewees hij zijn meerwaarde en ik ben ervan overtuigd dat hij dat ook bij VVV gaat doen. Hij zal er meteen staan. Als Ricky zich goed blijft ontwikkelen, kan hij nog veel verder komen. Zijn kracht ligt aan de bal, in het aanvallen. Daar moet je hem ook op gebruiken. Je moet niet van hem verwachten dat hij constant achter zijn man aanloopt. Maar dat is wel het terrein waarop Ricky zich moet verbeteren. Op mentaal vlak is winst te halen, hij moet in zijn dat hij in sommige situaties meer strijd moet leveren. Dat heeft hij wel in zich, hoor. In Toulon heb ik hem ook tackles en slidings zien maken. En hij is een prettige jongen om mee te werken. Die komt er wel, daar heb ik vertrouwen in. VVV heeft echt een heel goede zet gedaan’.

Bron: Voetbal International

Leave a Reply