Allemaol d’n Berg op

Allemoal d’n berg is een initiatief van een goede bekende van ons. Marc Lamberts, een VVV-Venlo supporter in hart en nieren wil dit seizoen zijn ervaringen gaan beschrijven in een boek. Daarnaast zal hij zo nu en dan een sneak preview van zijn boek op zijn blog tonen.

Zijn blog is te volgen door op de volgende link te klikken Allemaol d’n Berg op. Daarnaast kun je Marc ondersteunen om zijn boek te financieren. Dit kan via deze link. Wij zullen dit boek financieel ondersteunen, maar ook door het aanleveren van foto’s.

Hier onder vindt je een klein stukje dat Marc heeft beschreven over zijn eerste ervaring in Stadion de Koel.

“…. We liepen nu de heuvel af en liepen richting de toegangspoortjes. Voor de jeugdige lezers onder ons, dit was nog voordat het stadion gerenoveerd werd en het nog officieel Stadion de Koel heette en niet zoals het nu heet: Seacon Stadion de Koel.
Het was een typisch venloos tafereel, je liep met je kaartje naar diegene die het controleerde en dit was allemaal nog in de tijd zonder de scanner. Het kaartje werd bekeken en het hoekje van je kaartje werd afgescheurd. Heerlijk ouderwets! Het geeft me nu dan ook een grote glimlach als ik er aan terugdenk. Het ouderwetse had natuurlijk ook zijn keerzijde en dat was de rij achter mij. Het duurde namelijk iets langer.

We waren binnen! We hadden een kaartje voor de lange onoverdekte zijde en liepen richting VN4. In de ogen van de 10-jarige ik, was het allemaal zo groot en veel. Ik zag het veld en dacht: WOW! Daar gaan straks mijn helden spelen. Toen ik dat dacht riep mijn vader me, want ik was gewoon stil blijven staan en gaan rondkijken.

Ik liep een kant op en zag alleen maar geel-zwart, maar uiteindelijk kon ik mijn vader spotten en we zaten heel dicht bij het veld. De spelers kwamen het veld op! Dit waren de spelers die ik zag op de samenvattingen van de Gouden Gids Divisie op vrijdagavond op SBS6! Ofja op de herhaling op zaterdagmorgen na mijn eigen wedstrijd… Maar toen keek ik omhoog naar de tribune en dit is eigenlijk precies het gevoel dat ik nog steeds heb bij de VN-tribune: Ik zag een doorsnee van jong en oud door elkaar zitten. Het meeste magnifieke van alles vond ik de rij gepensioneerde mannen die net boven de tribune naast elkaar stond. Zij hadden alleen een vvv-sjaal en een baret op. Onder het genot van van een dikke sigaar die wel 3 wedstrijden meekon, bespraken zij de opstelling van VVV en vergane glorie van de Koelclub. Dit moment is tekenend en magisch voor me. Dit was de eerste liefde die ik voelde: Ik was verliefd op VVV.”