De Gijs Nass Corner

Introductie

Gijs Nass Spelersfoto

Gijs Nass Spelersfoto

Venlonaren.net is door Venlonaren, voor Venlonaren, en voor iedereen die VVV-Venlo een warm hart toe draagt. Voor al die warme harten hebben we nu een speciaal hoekje ingericht op Venlonaren.net. Op dit bijzondere plekje worden jullie samen gebracht met de verhalen en ervaring uit de rijke clubhistorie van VVV-Venlo. Alle hoogtepunten, maar ook de dieptepunten, verhalen over en van bijzondere VVV-ers, anekdotes en gewoon mooie verhalen over VVV-Venlo zullen hier de revue passeren.

Vanaf heden zullen er nu hier met enige regelmaat nieuwe verhalen en interviews aan jullie voorbij komen. Met ieder artikel zal er een klein stukje historie van VVV-Venlo aan jullie voorbij gaan, wat alles op een rijtje zal laten zien dat VVV-Venlo een unieke voetbalclub in Nederland is. Voor mij zelfs dé mooiste club van Nederland.

Een bijzonder plekje verdiend natuurlijk ook een bijzondere naam. Nu heeft VVV-Venlo een behoorlijk aantal clubiconen, maar echte coryfeeën heeft VVV er maar drie. In mijn beleving zijn Jan Klaassens, Herman Teeuwen, en Gijs Nass “Dé Drié Groten” van onze Venlose Trots. Zo heeft Jan Klaassens als eerbetoon zijn eigen standbeeld voor “de Koel” staan. Herman Teeuwen heeft zijn jaarlijks terugkerende eigen wedstrijd, de “Herman Teeuwen Memorial,” en zo heeft Gijs Nass nu zijn eigen hoekje op Venlonaren.net, namelijk “De Gijs Nass Corner.”

Voor de echte fan is het een must om regelmatig eens een kijkje te komen nemen in de “Gijs Nass Corner.” Dus waar wachten jullie nog op? Ga eens kijken, en laat je meeslepen door de verrassende verhalen uit het heden, en het verleden van VVV-Venlo. De artikelen in deze bijzondere reeks zullen geen chronologische volgorde hebben, maar zullen je kris-kros meenemen door de historie van dé Venlose Voetbal Vereniging.

Wij wensen eenieder die een bezoekje brengt aan de “Gijs Nass Corner” heel veel leesplezier toe, beginnend bij het eerste deel:

De held van het Zuiderpark & de winst van de KNVB Beker (1958/1959)

Het was woensdag 17 juni 1959, het Haagse Zuiderpark barste zowat uit zijn voegen, want er waren ruim 25000 mensen naar het Haagse stadion gekomen om getuige te kunnen zijn van de KNVB Beker Finale van 1959. ADO en VVV waren de twee ploegen die zich geplaatst hadden voor de eindstrijd van de nationale beker, en zij moesten er in de thuishaven van ADO om gaan strijden wie de KNVB Beker mee naar huis mocht gaan nemen. Het zou een historische beker finale gaan worden, en zeker voor de mensen die een geelzwart hart hebben.

De Venlose Voetbal Vereniging had zijn weg tot aan de finale geplaveid met de overwinningen op achtereenvolgens Tiglieja, Wittenhorst, Oss’20, Enschedese Boys, en het Zwartemeer met maar liefst 5-1, om in de halve eindstrijd vervolgens ook nog eens af te rekenen met die andere club uit het zuiden. De halve finale tegen Rapid JC werd overigens op een neutraal veld gespeeld, de twee Limburgse formaties moesten daarvoor namelijk afreizen naar het Goffertstadion in Nijmegen. Deze bijzondere Limburgse derby op vreemde bodem werd door de Venlose formatie met 1-0 gewonnen. Zo kon het voor de Venlonaren misschien wel het succesvolste seizoen uit de clubhistorie worden, want door het bereiken van de bekerfinale bestond er de kans dat VVV de eerste grote prijs in haar bestaan kon gaan winnen. Met een keurige negende plaats op de eindranglijst van de eredivisie in de pocket, konden de elf Venlose helden ook nog hun eerste grote prijs in de clubhistorie binnen harken. Daarmee snoerden de Venlonaren de monden van alle criticasters, want bij aanvang van het seizoen 1958/59 waren er velen die VVV als gedoodverfde degradatie kandidaat beschouwden. Één overwinning stond de grootste Venlose triomf tot nu toe nog in de weg, de Venlose formatie moest namelijk nog af zien te rekenen met ADO in hun eigen Zuiderpark. Als we puur naar de eindklassering van dat seizoen zouden kijken, zou VVV de favoriet zijn van beide. De geelzwarten eindigde namelijk met 36 punten (2 punten systeem) op een keurige negende plaats, terwijl de groengelen met 28 punten op een dertiende plaats eindigden. Het onderlinge resultaat vertelt ons echter een ander verhaal. Zo werd er in “de Kraal” met 1-1 gelijkgespeeld, en zo verloor VVV in Den Haag met maar liefst 5-1, wat ook nog maar eens aangeeft wat een thuisvoordeel kan betekenen.

Het elftal wat in 1959 de KNVB beker won

Het elftal wat in 1959 de KNVB beker won

Om hun grootste succes te kunnen gaan vieren, moesten de Venlonaren dus nog flink aan de bak in het Haagse Zuiderpark. En aan de bak gingen de geelzwarten, al zag het daar in het begin niet naar uit, het zou echter toch een historische dag gaan worden in geschiedenis van de Venlose Voetbal Vereniging. Willy Kment, de Oostenrijkse oefenmeester in Venlose dienst, stelde de volgende 11 VVV-ers op waarmee hij hoopte de KNVB Beker Finale te kunnen gaan winnen. Op doel stond Frans Swinkels, de verdediging werd gevormd door Hay Steegh, Toon van der Hurk, Willy Erkens en Hay Lamberts. Jan Klaassens, Gijs Nass, en Karl-Heinz Spikofski waren de middenvelders. Verder waren Jan Schatorjé, Hans Sleven, en Herman Teeuwen de drie aanvallers die het lot van ADO zouden moesten gaan beslechten.

ADO begon furieus aan de finale, de eerste tien minuten creëerden de Hagenezen kans op kans, maar iedere Haagse aanval liep stuk op de stugge defensie van de geelzwarten. Een doelpunt voor ADO kon bijna niet uitblijven, en in de 10de minuut viel die treffer dan ook. Een vlotlopende Haagse combinatie tussen de internationals Timmermans en Clavan bood Timmer de gelegenheid om met een verwoestend schot 1-0 op het scorebord te zetten. De Venlonaren lieten zich door die vroege tegentreffer echter niet van de wijs brengen. Integendeel zelfs, de Venlose machine ging steeds soepeler lopen, met een levensgevaarlijke Schatorjé op de linkervleugel, en een Jan Klaassens die overal was waar de bal was, of waar de bal nog zou moeten gaan komen. Na ruim twintig minuten gaf Spikofski een bekeken pass op Herman Teeuwen, die met zo’n kans wel raad wist, en de 1-1 tegen de touwen aan schoot. De stand was weer gelijkgetrokken, en nu kon de finale pas echt gaan beginnen. VVV bleef de bovenliggende partij, maar tot uitgespeelde kansen kwamen ze niet. Totdat in de 35ste minuut de gehele geelgroene defensie als één man bleef staan voor vermeend buitenspel, echter een fluitsignaal van scheidsrechter Roomer bleef uit. Hans Sleven was het alerts, en het snelst, want met een razend snelle uitbraak en fabelachtige lichaamsschijnbeweging was hij iedereen van ADO, inclusief keeper Oostrum te snel af. De Venlose topschutter kon zo voor een open doel de 1-2 binnen schieten.

Vijf minuten voor de theepauze bloeide ADO weer enigszins wat op, en met een onhoudbaar schot van Timmermans, dat gelukkigerwijs naast Swinkels op de paal uit elkaar spatte, werd zelfs een heus Haags offensief ingeluid. Met dat Haagse offensief werd ook gelijk een van de meest historische momenten uit de geschiedenis van de KNVB Beker, misschien wel het meest historische moment van de hele Nederlandse voetbalgeschiedenis geboren. ADO voelde, dat als ze nu even aan zouden zetten, ze misschien nog voor de rust op een voorsprong konden komen. Midvoor Timmer brak met de bal aan zijn voet dwars door de Venlose verdediging, en kwam zo alleen voor Swinkels te staan. De Venlose goalie dook richting de benen van de Haagse spits, die vervolgens onderuit ging, waarop scheidsrechter Roomer besloot te fluiten voor een strafschop. Swinkels was bij deze actie echter geblesseerd geraakt, en strompelde naar de achterlijn om zich achter de lijn te laten verzorgen. Het oplappen van de Venlose doelman duurde volgens de scheidsrechter te lang, waarop de nuchtere Herman Teeuwen, in het inmiddels kolkende Zuiderpark, besloot om zijn gele spelersshirt te verruilen voor het diepzwarte keepershirt van Swinkels. Vervolgens nam hij plaats op de doellijn, om keeperswerk te verrichten voor de nog te nemen strafschop van ADO. Teeuwen probeerde de schutter van ADO wat te dollen, en het moment daarop groeide de koele kikker uit Venlo uit tot held van de finale. Hij zou de Venlose geschiedenisboeken ingaan omdat hij als veldspeler de belangrijke 1-1 had gescoord, maar ook omdat hij de pingel van Timmer bij een 1-2 stand had weten te keren, en dat ook nog op een psychologisch moeilijk moment zo vlak voor rust.

Het rustsignaal volgde vrijwel direct nadat Roel Timmer vanaf 11 meter de kans op 2-2, tegen de vuisten van Herman Teeuwen had verschoten. De Venlose formatie begon superieur aan de tweede helft, waardoor de Hagenezen wat onvriendelijker gingen spelen, om zo te proberen wat zand in de Venlose machine te strooien. Na enkele onvriendelijkheden tussen Jans en Teeuwen ging de arbiter ook een stuk scherper fluiten, hij liet geen enkele overtreding ongestraft, om zo de grip op de wedstrijd niet te verliezen. Dit was natuurlijk gunstig voor de “Kraal-club,” want ADO kon de Venlonaren alleen nog maar afstoppen met overtredingen. Het was vooral Jan Klaassens waar ze geen grip op kregen, hij speelde als een zwervende linkshalf over de hele helft van de tegenstander, en overal waar Klaassens was, met of zonder bal, ontstond er gevaar. Met een erg goede ondersteuning van beide backs, kon ook Toon van der Hurk ook steeds vaker gevaarlijk opstomen om zo ruimtes te creëren voor Klaassens. Dat leidde al snel weer tot succes, want in de twaalfde minuut na rust lag de bal alweer voor de derde keer in het Haagse mandje. Jan Klaassens nam met een hard schot hoogstpersoonlijk de 1-3 voor zijn rekening. VVV bleef ook na de 1-3 onverstoorbaar door combineren, en stuurde ADO zo voordurend van het kastje naar de muur. Zelfs rechtsback Hay Lamberts kon het Haagse doel een paar keer gevaarlijk van dichtbij bestoken, en het duurde dan ook niet meer lang totdat VVV de definitieve genadeslag aan ADO uitdeelde. Het was uitgerekend een Hagenees zelf die de bal helemaal verkeerd raakte, de bal ging met een vreemde curve richting zijn eigen doel. Dat was voor de altijd alerte Jan Schatorjé een buitenkansje, de onbedoelde assist van Jans werd met een perfect geplaatst schot tot een doelpunt gepromoveerd. Met het bekeken balletje van Schatorjé werd de Haagse doelman voor de vierde keer verschalkt, het was nu 1-4 in het Venlose voordeel, een klap die de Hagenezen niet meer te boven zouden komen.

De Venlonaren brachten de wedstrijd geroutineerd naar de veilige haven, toen vervolgens het verlossende eindsignaal van scheidsrechter Roomer door het Zuiderpark schalde, waren het de Zuid-Amerikaanse taferelen die het decor van het Haagse stadion zouden gaan bepalen. Tussen de duizenden feestvierende supporters die het speelveld in bezit hadden genomen, ontvingen de dolgelukkige VVV-ers bloemen uit de handen van de ADO junioren. Temidden van een uitzinnige mensenmassa kreeg de Venlose aanvoerder Gijs Nass, de grote zilveren dennenappel uitgereikt van de toenmalige bondsvoorzitter Toon Schröder. Het waren Frans Swinkels en Jan Klaassens die hun onverslijtbare 38-jarige aanvoerder, direct na de uitreiking op de schouders namen, om zo ook samen met de reserves, Piet Gubbels, Jozef Theuws, en Frans de Bruin, en natuurlijk Willy Kment de trainer niet te vergeten, hét historische hoogtepunt van VVV te vieren. Tussen het feestgedruis, en met de ogenschouw op de blinkende KNVB Beker gericht, bevond zich ook een apetrotse Jo van Daalen. Deze toenmalige voorzitter van VVV was ook euforisch gestemd, want hij besefte maar al te goed dat zijn ploeg zojuist geschiedenis had geschreven.

<img class=”size-full wp-image-11819″ src=”https://www.venlonaren.net/wp-content/uploads/2013/05/knvb_beker1.jpg” alt=”VVV was de winnaar van de KNVB-beker in 1959″ width=”440″ height=”330″ /> VVV was de winnaar van de KNVB-beker in 1959

VVV ging natuurlijk al als bekerwinnaar van het seizoen 1958/59 de geschiedenis boeken in, maar de namen van Gijs Nass &amp; Herman Teeuwen zouden ook nog eens apart van hun team een eervolle vermelding in die geschiedenis boeken voor zich op gaan eisen. Gijs omdat hij op 38-jarige leeftijd, als aanvoerder van VVV de KNVB Beker in ontvangst mocht nemen wat tot op heden nog steeds een unicum blijkt te zijn, maar dé echte held van het Zuiderpark is zonder twijfel Herman Teeuwen. Hij was de maker van de belangrijke 1-1, en bij de 1-2 tussenstand vlak voor rust maakte hij zichzelf onsterfelijk door de rol als keeper voor vijf minuten over te nemen van de geblesseerde Swinkels. Hij nam dat besluit toen de bal al op de stip lag voor een Haagse strafschop. Hij voelde zichzelf niet alleen zelfverzekerend, hij straalde dat ook nog eens uit. De Haagse schutter met bluf, verloor het duel van een Venlonaar met bravoure. De Herman Teeuwen show in het hol van de leeuw, bleek zo imponerend te werken voor Roel Timmer, dat hij de pingel snoeihard, maar blindelings op de vuisten van onze Venlose Super Held en stand-by-keeper schoot. Geschiedenis werd geschreven, en “The Good Old” was geboren.

Het afscheid van Mister VVV, & the International Football Cup. (1961/1962)

De International Football Cup was de voorloper van de intertoto competitie, en het was een onafhankelijke Europese competitie tot 1994. Vanaf 1995 werd er pas onder de vlag van de UEFA gestreden als een soort van kwalificatie ronde voor de UEFA Cup. In het seizoen van 1961/62 was het de allereerste editie van een Europees voetbaltoernooi ooit, en er deden toen onder andere vier Nederlandse clubs aan mee, namelijk Feyenoord, Ajax, Sparta, en FC VVV. Er werd gestreden in acht poules van ieder vier landen, vier poules waren voor de oostelijk gelegen landen, en de andere vier poules waren voor de westelijk gelegen landen. De acht groepswinnaars gingen door na de knock-outronden, waarin er geloot werd tussen oost en west. Onze plaatselijke trots was ingedeeld in een poule met: “Örgryte IS (Zweden), Borussia Neunkirchen (Duitsland), en FC Grenchen (Zwitserland). Met drie winstbeurten, één gelijkspel, en twee verliespartijen werd FC VVV met 7 punten respectabel tweede van de poule. Helaas plaatste alleen de poulewinnaar zich voor de kwartfinales, en dat was Örgryte met 10 punten.

1961 vvv-grenchen laatste wedstrijd nass 41jaar

Gijs Nass bij De International Football Cup tegen FC Grenchen seizoen 61-62

De finale, die op 26 april 1962 in Amsterdam gespeeld werd, werd een Nederlands onderonsje. Ajax won met 4-2 van Feyenoord, wat Ajax tot winnaar maakte van de International Football Cup, de allereerste editie van een Europees voetbaltoernooi ooit. Het was een verdienstelijk optreden van FC VVV in de eerste editie van de International Football Cup, zo wonnen de Venlonaren met 1-0 (Cor de Meulemeister) en 1-3 (2x Hans Sleven, 1x Harry Heijnen) van het Zwitserse FC Grenchen. Verder wonnen ze één keer van het Duitse Borussia Neunkirchen met 3-2 (Herman Teeuwen, Harry Heijnen en Jan Schatorjé,) maar zo kregen ze ook met 3-5 (Harry Heijnen,Hans Sleven en Herman Teeuwen) klop van de Duitsers. Om de poulefase compleet te maken speelde ze één keer gelijk, en verloren ze één keer van de Zweedse poulewinnaar. Het werd 2-2 (1x Hans Sleven, 1x Cor de Meulemeister) en 1-2 (Hans Sleven) voor Örgrythe IS, waarmee ze FC VVV uit het toernooi knikkerde voordat de knock-out fase van start ging. De Zweden moesten zelf het onderspit delven in de kwartfinale, zij verloren met 2-3 van Banik Ostrava uit het voormalig Tsjecho-Slowakije.

Bij onze Venlose formatie stond indertijd een Oostenrijker aan het roer, FC VVV werd in het seizoen van haar enige Europese avontuur tot nu, getraind door Jozef Horesj. Horesj nam het roer in 1960 over van een andere Oostenrijker Willy kment. Kment verruilde het Venlose trainersschap in voor een avontuurlijke baan als bondscoach van het Noorse nationale elftal. De geest van dit succesvolle team werd door een beresterk kwartet bepaald, namelijk Harrie “Mandje” Heijen, Cor de Meulemeister, Willy Erkens, en Hans Sleven. Zij stonden onder de bezielende aanvoering van niemand minder dan Gijs Nass.

Ozze Gijs is misschien wel de beste voetballer die Venlo ooit in zijn gelederen heeft gehad, en door een staat van dienst van meer dan 30 jaar, maakt hem dat wel het monument van de Venlose voetbal historie. Gijs was FC VVV, en FC VVV was Nass, daarom had Gijs nogal wat moeite om FC VVV en het voetballen los te laten toen hij de leeftijd bereikte waarop je langzaam aan een afscheid na zou moeten gaan denken. Hij kondigde zijn afscheid aan op 41 jarige leedtijd, en zo maakte hij van 11 maart 1962 (SC Enschede-VVV 2-0) de dag van zijn afscheid. Echter vrij snel besloot hij om er toch nog maar een jaartje aan vast te plakken, en dat bleek een juiste beslissing te zijn. Eerlijk is eerlijk, Mister VVV verdiende toch ook wel een mooier afscheid.

Een heel seizoen werd het niet voordat hij definitief zijn kicksen aan de wilgen zou gaan hangen. Gijs Nass nam uiteindelijk na bijna 900 wedstrijden in dienst van FC VVV te hebben gespeeld, waarvan hij er 265 als semi-prof speelde, als aanvoerder afscheid als actieve speler van FC VVV. Hij werd op 22 juli 1961 voorafgaande de wedstrijd van de International Football Cup tegen FC Grenchen in de bloemetjes gezet door de toenmalige voorzitter Pico Tjen Tjauw Min. Os Gijsje was ruim 15 jaar de voorbeeldige aanvoerder van FC VVV, en hij was het boegbeeld voor de glorie jaren van os VéVéVé-ke. Mister VVV zoals hij ook wel liefkozend genoemd werd, won een zilveren bal en een K.N.V.B. beker met FC VVV, verder speelde hij 39 keer voor het Limburgse elftal. In 1936 en 1937 werd hij kampioen van Nederland met de A-jeugd van FC VVV, daarmee baarde hij zoveel opzien dat hij in 1938 opgeroepen werd voor het Nederlandse Jeugdelftal, daar speelde Nass onder andere met Abe Lenstra samen in een team. Hij schopte het bijna tot het grote oranje, maar kwam helaas niet verder dan enkele beurten voor het “Voorlopig Nederlands Elftal.” Zijn grootste pech in zijn lange loopbaan als voetballer zal zonder twijfel zijn, dat zijn top jaren als voetballer ten tijden van de tweede wereldoorlog waren, wat een mooie carrière als international heeft gedwarsboomd. Gijs Nass speelde vanaf zijn 11de tot en met zijn 42ste voor de Venlose Voetbal Vereniging, de natuurlijke leider werd dan ook met recht in het nieuwe millennium gekroond tot VVV-er van de eeuw. Na zijn actieve loopbaan als voetballer heeft hij her en der nog wel wat gedaan in de voetballerij, maar hij was voornamelijk gepassioneerd bezig met het runnen van zijn eigen elektronicawinkel op de Kaldenkerkerweg. Deze runde hij samen met zijn vrouw Annie, totdat Annie kwam te overlijden. Hij stond tot zijn 82ste levensjaar in zijn elektronicazaak.

Persoonlijk vond ik het wel gepast, om dit bijzondere item op Venlonaren.net te openen met een van de grootste coryfeeën die VVV-Venlo rijk is. Deze bijzondere Venlonaar, met bijna 900 wedstrijden voor FC VVV in de benen, kan wat mij betreft in één adem genoemd worden samen met Jan Klaassens en Herman Teeuwen. Een nooit uitgesproken frustratie siert de chique aanvoerder van welleer, want diep van binnen zal het hem wel wat gedaan hebben, de mate van adoratie met betrekking tot Jan Klaassens (Bronzen beeld voor de Koel) en Herman Teeuwen (Herman Teeuwen Memorial). Waarschijnlijk heeft VVV daarom aan het begin van het nieuwe millennium besloten om Gijs Nass te eren als VVV-er van de eeuw. Wat mij betreft zeer terecht, en voor mij reden genoeg om dit nieuwe en bijzondere item op Venlonaren.net mee te openen. Hierbij open ik de “Gijs Nass Corner,” een item over VVV Coryfeeën, memorabele wedstrijden, en andere historie bepalende gebeurtenissen die ervoor zorg dragen dat VVV de mooiste club van Nederland is.