‘Mister VVV’ Ger van Rosmalen begon zijn glansrijke voetbalcarrière bij Feyenoord.

Aan de vooravond van de thuiswedstrijd tegen Feyenoord op zondag 1 mei, 14.30 uur, laten we een oud-VVV-er, die ooit zijn profcarrière begon bij Feyenoord, aan het woord. Ger van Rosmalen (56) die al op 16-jarige leeftijd in het eerste team van SV Blerick voetbalde, tekende in 1974 een full prof contract bij het grote Feyenoord.

Ger van Rosmalen: “Toen ik 16 jaar was speelde ik al voor vast in het eerste team van SV Blerick. Maar ik speelde dat jaar ook met de A1 in Zeist om het Nederlands kampioenschap tegen ploegen als Ajax en Feyenoord. De legendarische Fred Blankemeijer van Feyenoord, die onlangs is overleden, zag mij spelen en hij is mij vanaf die tijd blijven volgen. Toen ik 18 jaar was heb ik bij Feyenoord eerst een jaar stage gelopen. Ik trainde daar om de drie of vier weken mee met de grote mannen als Willem van Hanegem, Wim Rijsbergen, Wim Jansen, Jopie van Daele, Peter Ressel en Eddy Treytel. In 1974 kreeg ik een contract, maar ik heb met het eerste elftal alleen maar oefenwedstrijden gespeeld. Ik was daar in een pleeggezin bij de Zeeuwse familie Ritico, zij behandelden mij als hun eigen zoon. Ik speelde in het tweede elftal met jongens als Michel van de Korput, Bennie Wijnstekers, Peter Houtman en Jan Everse, spelers die later wel het eerste team hebben gehaald. Ik zag die jongens alleen op zaterdag bij de wedstrijd, want ik trainde door de week met het eerste team mee.”

Trainer Rob Baan
“Een jaar later, in 1975, kwam ik toch bij FC VVV, zoals de club toen nog heette, terecht. Nooit heb ik spijt gehad van dat seizoen bij Feyenoord, daar ben ik als voetballer in mentaal opzicht harder geworden. Want reken maar dat je als provinciaaltje bij zo’n topclub het niet gemakkelijk had. Misschien dat ik daarom bij VVV weinig of geen aanpassingsproblemen heb gekend. In eerste instantie had de toenmalige trainer Rob Baan het niet helemaal op mij begrepen. Hij nam me kwalijk dat ik een jaar eerder voor Feyenoord had gekozen, in plaats voor VVV. Ik kon in 1974 kiezen tussen Feyenoord of VVV. Ik besloot naar Feyenoord te gaan, alleen al vanwege de grote clubnaam. De VVV-delegatie die bij mij thuis kwam, was niet blij met mijn besluit. Rob Baan had de schrijfmachine al onder de arm, want als ik ja had gezegd zou het contract meteen zijn opgesteld zodat ik kon tekenen.”

Stijgende lijn
“Ik kwam precies op het juiste moment bij VVV binnen. Er zat een stijgende lijn in de prestaties. Dat seizoen speelden we 1e divisie en we waren in een felle strijd gewikkeld met Haarlem, dat de ranglijst aanvoerde. Barry Hughes was daar trainer. Aan de thuiswedstrijd wedstrijden tegen Haarlem bewaar ik de beste herinneringen. Regenachtig weer en een spekglad veld. Even zag het er zelfs naar uit dat de wedstrijd zou worden afgelast. We werden voor rust op een 0-3 achterstand gezet, kansloos waren we. In de tweede helft zijn we nog teruggekomen tot 2-3. Het was ook een geweldige pot, een thriller. Verloren, en toch met een tevreden gevoel van het veld stappen. We kregen na afloop van het publiek een klaterend applaus. Haarlem werd kampioen en wij eindigden als tweede. Via de nacompetitie promoveerden wij toen ook naar de Eredivisie.”

Strijdlust
Ger van Rosmalen was een echte karaktervoetballer. Hij ging altijd voorop in de strijd en was zeer geliefd was bij het publiek dat hem liefkozend ‘Rossie’ noemde. “Ik heb bij VVV op alle plaatsen gespeeld, maar op links in de verdediging wel het meest, later ook geregeld links op het middenveld. Het hing een beetje van de tegenstander af. Van origine was ik een aanvaller, want bij SV Blerick liep ik altijd in de spits te rommelen.”
In dertien seizoen, van 1975-76 t/m 1987-88 speelde Ger 404 officiële wedstrijden  en scoorde hij 59 doelpunten. Lange tijd was hij aanvoerder. In zijn VVV-tijd voetbalde hij onder vijf trainers: Rob Baan, Hans Croon, Jan Morsing, Sef Vergoossen en Jan Reker. Na het beëindigen van zijn actieve spelerscarrière was hij twee seizoenen als jeugdtrainer bij VVV werkzaam en had hij ook het tweede elftal onder zijn hoede.

Wageningse Berg
”Twee keer ben ik met VVV naar de Eredivisie gepromoveerd. Eerst in 1976, later nog eens in 1985. De eerste promotie is me het meest bijgebleven. Het was mijn eerste jaar bij VVV, als jonkie mocht ik het allemaal meebeleven. De eerste wedstrijd thuis tegen Wageningen wonnen we met 2-0. Liefst zevenduizend menen reisden er daarna mee naar Fortuna, waar we met 2-0 klop kregen. Op Pinksterzaterdag speelden we in Arnhem, op het oude complex Monnikenhuizen, tegen Vitesse. De Arnhemmers, met aanvoerder Charley Bosveld voorop, haalden ons in die wedstrijd het bloed onder de nagels uit, maar ze kwamen niet verder dan een 0-0 gelijkspel. Wij waren twee dagen later, op Pinkstermaandag, tot op het bot getergd om revanche te nemen en in een uitverkochte Koel klopten wij Vitesse met 2-0. Ik scoorde zelfs de eerste treffer. We waren weer volop in de race en klopten in eigen huis ook Fortuna SC met 2-1. Maar liefst tienduizend supporters zagen ons daarna op de Wageningse Berg de beslissende punten pakken. Ik had het geluk om ook nog te scoren in die wedstrijd. Toen we laat in de avond met de bus uit Wageningen terugkeerden drong het tot ons door hoezeer men in Noord-Limburg met ons had meegeleefd. Vanaf Lomm stonden er overal mensen langs de weg om ons toe te juichen. De ontvangst in Venlo van overweldigend. We hebben gefeest totdat het licht werd…”

Promotie nacompetitie Wageningse Berg, met Ger van Rosmalen op de voorgrond.

Promotie nacompetitie Wageningse Berg, met Ger van Rosmalen op de voorgrond.

Semi prof
Ger van Rosmalen, die ooit zijn carrière als full prof begon bij Feyenoord, is daarna bij VVV-Venlo zijn hele voetballoop semi prof geweest. “In die tijd waren er alleen full profs bij de topclubs. In 1975 kon ik via Jan Gerits, die toen voorzitter van VVV was, en ook directeur van een Drukkerij van Grinsven, daar aan de slag als chauffeur. Omdat die drukkerij een onderdeel was van het toenmalige Dagblad voor Noord-Limburg ben ik uiteindelijk bij de krant terecht gekomen. Eerst als dagbladopmaker en reprograaf. Daarna ben ik in de buitendienst terecht gekomen en was ik verantwoordelijk voor de bezorging van Dagblad voor Noord-Limburg. Intussen is de verspreiding van veel kranten landelijk geregeld. Nu ben ik werkzaam bij Wegener en regel de verspreiding van De Gelderlander in Nijmegen.”

Succesvol
Ger van Rosmalen, ‘Mister VVV’, nam in 1990 afscheid van ‘zijn’ club waar hij veel ups en downs had beleefd. Mede dankzij trainer Jan Reker, die de spelers stimuleerde om naast het voetballen de trainerspapieren te halen, had hij intussen wel zijn diploma’s Oefenmeester 2 en 3 behaald. Na een telefoontje van zijn oud-voetbalcollega Hans Coort ging hij aan de slag bij amateurclub Tiglieja. In het tweede seizoen werd hij met die club kampioen in de 3e klasse. “Daarna ben ik vijf jaar actief geweest bij FCV in ’t Ven. Een geweldige tijd. We haalden vier keer de nacompetitie, maar konden de stap naar de 1e klasse helaas niet maken. Het laatste seizoen dat ik daar trainer was degradeerden we, maar een jaar later was de hele selectie van FCV present op de kampioensreceptie bij Reuver waar ik toen trainer was. Met HBSV, waar ik viereneenhalf jaar gewerkt heb, werden we ook kampioen en het jaar erop haalden we de nacompetitie. Ook in Maasbree hebben we een kampioenschap kunnen vieren en zijn we gepromoveerd. Na daar drie jaar te zijn geweest wilde ik een jaartje rust nemen en toen kwam ik in de lappenmand terecht met hartproblemen.”
Maar het voetbalbloed stroomt waar het niet gaan kan en toen Ger weer voldoende hersteld was ging hij aan de slag bij Sportclub Irene in Tegelen. In zijn tweede en laatste seizoen promoveerde hij met die club naar de 2e klasse. Dat was tevens zijn laatste klus van voetbaltrainer. Al weet je het met zo’n ‘voetbaldier’ als Ger van Rosmalen natuurlijk nooit…
Nu hij gestopt is als trainer heeft hij ook weer meer tijd voor zijn club VVV-Venlo, waar hij overigens coach is van het sponsorteam en het team van oud-voetballers en bestuurslid van ‘Ald VVV’.

Handhaving
“Ik heb dit seizoen bijna alle thuiswedstrijden gezien. Het doet me pijn dat de club nu in de hoek zit waar de klappen vallen. Nu we in deze moeilijke fase zijn aangeland is het zaak dat de jongens er als één team staan voor lijfsbehoud. Kijk eens naar Feyenoord dat dit jaar ook een moeilijk seizoen heeft gehad en hoe zij zich als team hebben teruggeknokt. Veelal jonge jongens gingen met zijn allen volop de strijd aan voor een goed resultaat! Strijd, dat is op dit moment het enigste wat telt. Met zijn allen, spelers, technische en medische staf, bestuur en medewerkers moeten maar op een ding gefocust zijn: handhaving in de Eredivisie. Degenen die daar niet in mee wil of kan gaan moeten nu afhaken. Er mogen geen storende elementen zij op weg naar dat gemeenschappelijke doel. Heel belangrijk is in deze fase ook de rol van de supporters. VVV-Venlo heeft een grote en trouwe supportersschare. Zij moeten juist nu als dé twaalfde man achter de ploeg staan.”

Strijd
“In de wedstrijden tegen clubs uit de Jupiler League is het natuurlijk prima dat je meer individuele kwaliteit in je team hebt, maar zonder strijd kom je er beslist niet. Dat heb je verleden jaar gezien bij de allerlaatste wedstrijd in de Play Offs tussen Sparta Rotterdam en Excelsior. Sparta had beslist meer klasse in huis en waande zich een minuut voor tijd nog in de Eredivisie. Maar hoe groot was de domper toen Excelsior even later toch nog de winnende treffer scoorde…!”

Artikel komt uit de Trompetter/E3 Journaal editie Regio Venlo.