Hoe gaat het nu met Sjors Verdellen?

In onze rubriek Hoe is het nu met? interviewen we oud-spelers van onze club. In deze ronde is Sjors Verdellen aan de beurt. We bezoeken hem in Horst waar hij woont, voordat de huidige Coronacrisis plaats vond. De verdediger speelde meer dan tien seizoenen in de hoofdmacht bij VVV-Venlo. Dit deed hij tussen 1999-2010. In deze periode speelde hij 284 competitiewedstrijden in het geel-zwart en maakte hij 3 doelpunten Hij speelde, nadat hij geen contractverlenging kreeg bij VVV-Venlo, nog voor MVV alvorens hij zijn professionele carrière besloot te beëindigen.

Hoe gaat het nu met Sjors?

Met mij gaat het nu goed. Ik woon nu al een aantal jaren in het centrum van Horst met mijn vrouw en mijn twee kinderen. Lekker dichtbij mijn vrienden en familie. Dat is wel eens anders geweest toen ik nog in Maastricht voetbalde.

Wat doe je nu in het dagelijkse leven?

Ik ben werkzaam als accountmanager bij Toppoint. Daar ben ik nu 5.5 jaar werkzaam. Ik ben daar eigenlijk een beetje bij toeval bij terechtgekomen na mijn voetbalcarrière. Ik heb vroeger het VWO afgerond maar ik heb geen vervolgstudie gedaan. Bij een profcarrière gaat er toch flink wat meer tijd inzitten dan mensen beseffen. Dan heb je wel minder tijd om te studeren. Ik heb wel bewust altijd in de spelersraad gezeten en zulke dingen gedaan.

Mijn hele leven heeft wel in het teken gestaan van voetballen. Dat was altijd leuk en als ik eraan terug denk, dan is het nog steeds leuk. Maar ik ben wel blij dat het nu anders is en niet alles meer in het teken staat van voetballen en van mij. Ik mis het wereldje eigenlijk niet. Alleen het samen zijn met “de jongens” mis ik wel eens.

Hoe was je periode bij VVV?

Ik heb er verder een geweldige periode gehad en een geweldig beroep mogen uitoefenen en ik ben nog steeds dankbaar dat ik mijn debuut mocht maken. Ik maakte mijn debuut in de kelder Eerste Divisie. Ik speelde toen wel in de A en in het tweede en zat vaker op de bank. Ik was geen groot talent maar ben wel een paar keer opgeroepen geweest bij Oranje onder 19 en daar heeft Louis van Gaal ons toen nog getraind. Dat is natuurlijk wel gaaf om mee te maken. Ik maakte bij VVV mijn debuut tegen ADO vanwege verschillende blessures en daarna bleef het eigenlijk stabiel en bleef ik eigenlijk staan en gaat het snel. Dat was natuurlijk wel bikkelen en waren we eigenlijk vooral aan het tegenhouden. Als het goed was dan was het prima en dat ga je ook echt in een flow zoals dat toen langzaam maar zeker ging. Maar als het slecht gaat dan is iedereen anders. Dan gaan sommige trainers ook letten op kleine zaken en oorzaken zoeken. Zoals kaarten in de bus dat ineens niet meer mocht van een trainer terwijl dat van te voren wel altijd mocht.

Merkte je ook de groei bij de club?

Jazeker. Vanaf het jaar dat ze het stadion gingen renoveren. Vanaf toen merkte je het wel. Het ging wel stapje voor stapje omhoog en langzaam ging je richting de nacompetitieplekken en daarna werd het zelfs nog promotie. Daarna helaas degradatie maar met Honda erbij waren we zo terug. Die twaalfde plaats is de beste teamprestatie die ik heb meegemaakt in mijn laatste jaar zijn. Honda was wel echt uitzonderlijk goed, die was toen wel de beste die ik heb meegemaakt. Veruit. Dat zag je echt aan alles. Ook dat kenmerkte de groei. Die was ook echt te goed voor VVV. Maar dat is natuurlijk wel lekker om erbij te hebben haha!

Hoe was je band met de supporters als jongen uit de regio zijnde?

Ik ben altijd wel een normale jongen geweest. Vanuit de buitenkant wordt daar interessanter over gedaan dan het is. Als de supporters met mij wel eens een potje bier gingen drinken dan vonden ze altijd al snel dat ik eigenlijk een hele normaal jongen ben die gewoon voetbalt. Ik ben eigenlijk altijd maar een boer uit Lottum gebleven, om het maar even te symboliseren. Maar dat is bij BN’ers op tv ook zo, als mensen die tegenkomen in het echte leven dan is het ook interessant en dit en dat, maar dat zijn ook maar gewoon mensen zoals jij en ik.

 Wat is je leukste herinnering?

Het jaar met de promotie in de nacompetitie. Dat er drie wedstrijden nodig waren om die promotie binnen te slepen en dan ook nog eens in de thuiswedstrijd, dat was extra gaaf. Dat was ook mijn beste jaar.

 Waarom ben je vertrokken bij VVV?

Ik speelde niet meer alles, wel ongeveer de helft van de wedstrijden. Dat was het eerste jaar dat we weer in de Eredivisie speelden na de degradatie. Na dat jaar zou Yoshida komen. VVV heeft toen besloten om de optie in mijn contract niet te lichten en ik vond het eigenlijk ook wel prima zo. Ik snap ook wel dat ze een beetje door wilden selecteren en dat ik misschien een beetje was vastgeroest daar en dat ze dan betere spelers van buitenaf wilden halen. Maar dat is dan eigenlijk al die jaren wel gebeurd en toch koos iedere trainer weer voor mij. Net als bij Niels Fleuren bijvoorbeeld. We zijn misschien niet de leukste spelers om naar te kijken qua techniek en opvallendheid, maar toch waren we wel altijd waardevolle krachten en dat is voor een trainer wel belangrijk. Ook toen we kampioen werden met Honda in het team. Dan stond er bijvoorbeeld in de krant “Honda wint van NEC”, terwijl wij dan met tien man aan het knokken waren om hem te laten excelleren. Honda was natuurlijk belachelijk goed en veruit de beste, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar soms mis je dan wel een beetje de waardering van buitenaf maar ook voor de andere spelers.

 Geen buitenlandse transfers willen maken?

Ik had toen contact met een club uit Cyprus. Dat ging via via. Dat waren dan wel zaakwaarnemers die ik vertrouwde en niet van die pipo’s die je hebt rondlopen. Die makelaars hebben contacten en proberen spelers ergens te plaatsen. Toen stond al in de krant dat ik had getekend, maar ik had nog niet eens met die club gesproken. Uiteindelijk ging dat gelukkig niet door. Kevin van Dessel is daar wel heen gegaan, maar die heeft achteraf ook heel veel gezeik gehad met het uitbetalen van zijn salaris bijvoorbeeld. Ik heb toen ook wel contact gehad met clubs in Australië, Denenmarken, Duitsland en nog wat. Maar dat is nooit concreet geworden. Inmiddels was het al zomer en toen meldde MVV zich. Zij hadden natuurlijk die constructie met het werken naast het voetballen. Nu was ik eens de ervaren jongen van buitenaf. Zo loopt het nu eenmaal. Ooit kon ik wel naar Emmen, maar mocht ik niet weg. Toen speelde Allach vaak in plaats van mij. Ik was toen zo gegaan als het kon omdat ik niet speelde. Maar achteraf gezien speelde ik nog veel bij VVV en ben ik er wel blij mee dat het niet doorging. Ik ben toch heel tevreden met mijn carrière. Ik had misschien ergens financieel meer eruit kunnen halen of een iets hoger niveau kunnen halen. Maar dat kwam er niet van en ik ben er even goed zeer tevreden mee.

 Heb je nog wel contact met oud ploeggenoten van VVV?

Nee eigenlijk niet. Dat heb ik altijd gehad. We waren wel altijd goede maatjes als spelers. Maar zodra iemand naar een andere club ging was het dan wel altijd uit het oog en uit het hart. Maar dat komt natuurlijk ook omdat ik vanaf de basisschool nog steeds dezelfde vriendengroep heb. Met teamgenoten was het misschien meer een hele goede wat zakelijkere relatie.

 Hoe waren de jaren bij MVV?

Het was toch wel een leuke club, waar het leeft in de stad. Er gebeurd wel altijd wat. Ze hebben daar enorm hoge en verwachtingen en ze zijn daar nogal er chauvinistisch. Maar ook financieel gebeurde daar wel wat. Zo zeiden ze weleens :”ja, het salaris komt een paar weken later.” Dat is wel moeilijk af en toe als je gewoon een huis hebt waar je de hypotheek moet betalen. Ik heb daar natuurlijk ook sportief een leuke periode gehad, waarbij we in de winterstop zelfs een keer bovenaan stonden. Het is een leuke club maar daar gebeurde ook gewoon van alles. In het eerste jaar waren er bijvoorbeeld geen premies. We hadden ook geen keus want het geld was er toch niet. We kregen na een jaar wel premies per punt. Dat hadden we als spelersraad afgesproken met het bestuur. Toen we in de winter bovenaan stonden zeiden ze ineens: “we gaan geen premies meer betalen want het geld is gewoon op”. Sommige jongens zijn zelfs daar naartoe gelokt met premies. Die kregen dan niet veel salaris per wedstrijd maar konden door premies wel wat lekkers bijverdienen. Maar dan schaffen ze het ineens af midden in het seizoen. Dat is best lastig voor een spelersgroep als zulke afspraken ineens niet meer worden nagekomen. Supporters, sponsors en journalisten en dergelijke zien dat allemaal niet, maar zulke dingen gebeuren onderhuids bij een spelersgroep en dat kan wel bepaalde dingen verklaren. Na de winter stortte het ook in. Maar zo zijn er meer dingen, bijvoorbeeld je dochter geboren wordt en dat veel tijd en energie kost, of dat iemand zijn opa is overleden. Dat verklaard soms ook gewoon dat spelers slecht spelen en daarom is soms de voetballerij ook gewoon kortzichtig en dat is soms wel vervelend.

Waarom ben je al relatief vroeg gestopt met je carrière?

Ik heb vier jaar bij MVV gezeten. Toen ik daar ben gaan spelen was de club net gered van een faillissement en zat er net een nieuw bestuur. Toen ik daar kwam hebben ze ook direct een plan gemaakt waardoor ik bij de hoofdsponsor Q-park een paar dagen in de week s ’middags kon meedraaien. Daar heb ik toen op verschillende afdelingen een periode meegewerkt gedurende twee jaar. Daar heb ik heel veel geleerd. Dat was opzicht wel zwaar want ik ging toen ook iedere dag op en neer naar Maastricht. Ik had toen een redelijk contract nog in Maastricht, voor Jupiler League maatstaven van die tijd. MVV wou toen verlengen maar ik moest toen 60% inleveren. Dat vond ik toch wel net te veel van het goede en een belediging. Ik heb toen aangegeven ik kan beter fulltime ergens gaan werken dan iedere dag op en neer naar Maastricht. Daar heb ik toen nooit meer iets op gehoord en zijn onze wegen gescheiden. Ik kon wel naar clubs als TOP OSS of Helmond sport, maar om daar voor een appel en een ei nog te gaan voetballen had ik ook geen zin meer in om alleen maar profvoetballer te zijn. Met alle respect voor die clubs natuurlijk. Dat zijn leuke clubs om een opstap te maken als jonge voetballer, maar niet voor iemand die al in de dertig is. Daar had ik dus ook geen zin in. Toen had ik wel nog gesprekken gehad met clubs als Achilles, EVV of de Treffers in combinatie met een baan en dat is financieel toch wel aantrekkelijk. Maar toen ik erover na ging denken om dan 5 dagen in de week te werken, 3 maal s ’avonds te trainen en dan op zondag weer het hele land door om te spelen heb ik toch besloten om dat niet te doen. Dat is financieel aantrekkelijk maar daar gaat zo veel tijd inzitten en dan ben je nog vaker van huis dan eerst het geval was. Dus toen heb ik gekozen voor een normale baan. Een sponsor van EVV, mijn huidige werkgever, had mij toen benaderd om te komen voetballen bij EVV. Na lang twijfelen heb ik ook hier niet voor gekozen. Ik had wel een goede klik met die man en die gaf toen aan dat er op een ander gebied wel iets mogelijk was. Toen heb ik daar wel de keuze voor gemaakt. Daar ben ik dan heel nuchter in en ben ik gewoon direct daarvoor gegaan.

Was het voetballen mentaal zwaar?

Nou ja wat is zwaar? Je bent wel veel er mee bezig, eigenlijk 24 uur per dag. Je traint misschien een paar keer per week s `morgens en een keer s ‘middags. Puur fysiek lijkt het niet veel. Maar na een zware training s ‘morgens dan kun je bekaf zijn en met zware poten op de bank gaan liggen en je rust gaan pakken maar de dag erna moet je gewoon weer flink aan de bak en heb je weer een zware training. Dan moet je weer je rust gaan pakken en zo maar door. Hoe zwaar dat was en hoe vaak er getraind werd, lag ook wel aan de trainer. Maar je bent er wel constant mee bezig. Maar je had ook veel maatschappelijke taken in mijn rol. Je werd er ook constant mee geconfronteerd. Ik kon een dag voor de wedstrijd niet door de stad gaan slenteren. Als je de dag erna een kut wedstrijd speelde dan zeggen supporters ook weer: ”moet je vooral door de stad gaan slenteren in plaats van met je werk bezig te zijn”. Ik werk nu gewoon 40 uur in de week, een normale job. Maar ik vind dit mentaal en fysiek minder vermoeiend dan de vorige periode. Ik moet ook gewoon presteren nu en mijn targets halen. Maar als ik thuiskom zet ik de telefoon uit en dan is het werk klaar. Nu pak ik lekker een pilske maar toen moest ik iedere keer nadenken of dat kon. Het was wel geleefd worden iedere keer en fysiek gewoon een aanslag op je lichaam waardoor je die rust wel nodig hebt. Ik had de laatste jaren van mijn carrière overbelaste achillespezen en kuiten. Hierdoor kan ik nu eigenlijk ook niet echt meer voetballen. Maar het is natuurlijk wel een geweldig beroep waar ik zeer blij mee ben dat ik dit heb mogen doen. Nu is het klaar en dat vind ik ook gewoon prima. Ik was ook niet zo’n talentvolle speler waardoor ik het nu rustig aan kan doen. Ik moest ook direct volle bak aan het werk en dat vind ik ook gewoon leuk om te doen!

Volg je VVV nog?

Ja een beetje wel. Niet echt specifiek. Ik ben daar wel eens gaan kijken met mijn vader, maar ik ken daar nu eigenlijk niemand meer. Niels was nog de laatste overgeblevenen. Maar dat verwaterd verder ook langzaam. Het is niet dat ik er negatieve gevoelens over heb maar dat verwaterd ook gewoon. Nu heb ik het ook gewoon druk met een drukke baan en twee jonge kinderen dus ben k best blij als ik af en toe rustig op de bank kan liggen.

 Ben jij of, je teamgenoten, wel eens uitgefloten?

Niet specifiek. Wel eens als het slecht ging dat je het hoorde, maar niet dat een individu eruit werd gepikt. Als het kut is, is het kut en dan is het logisch dat supporters fluiten of schelden. Maar eigenlijk moet je een jongen of de groep juist aanmoedigen in plaats van fluiten. Vanuit nature doe je eigenlijk alleen maar zeiken. Dat merkte ik zelf ook wel eens als ik geblesseerd was en op de tribune zat. Dat doe je toch vanzelf. Maar juist een stadion dat er achter staat helpt echt. Dat helpt een team echt heel goed. Dat geeft echt een extra boost. Dat heb ik in de Kuip ook wel eens meegemaakt. Dat je merkte aan de tegenstander dat de druk er vol op stond en het publiek begint de morren en daardoor de tegenstander nog slechter gaat spelen. Waardoor wij ook weer vertrouwen kregen en roken dat er iets te halen viel. Helaas was dat net niet zo.

 Voetbal je nog?

Ik voetbal niet meer. Ik heb wel meegetraind met Horst, toen was ik nog bezig met die clubs als Oss en dergelijke. Maar nu ben ik accountmanager en zit ik bijvoorbeeld wel eens dagen in de Randstand en overnacht ik daar wel eens. Dan heb ik ook geen zin om te zeggen dat ik niet mee kan omdat ik nog tot laat moet werken of laat thuis ben.

Mijn achillespezen zijn ook chronisch overbelast. Als het opgewarmd is gaat het nog wel. Maar een morgen na de wedstrijd dan had ik echt moeite met opstaan. Ik sport nu wel nog regelmatig. Ik doe nog joggen en fitnessen om fit te blijven. En zijn op een gegeven moment ook belangrijkere momenten in het leven dan voetbal.

Wil je nog wat zeggen tegen de fans?

Ja bedankt voor de leuke tijd en steun die ik altijd heb mogen ontvangen! En nog veel succes gewenst en blijf gezond in deze periode!