Hoe is het nu met: Leon Kantelberg?

In onze nieuwe rubriek Hoe is het nu met? interviewen we oud-spelers van onze club. Nadat we aftrapten met Uche Nwofor, is het nu de beurt aan Leon Kantelberg. We bezoeken hem in Eindhoven waar hij momenteel werkzaam is. De aanvaller speelde tussen 2005 en 2009 106 competitiewedstrijden voor de Venlose club – 16 in de Eredivisie en 90 in de Eerste Divisie – en scoorde 17 keer. Na zijn tijd in Venlo speelde hij voor FC Eindhoven.

Volg je VVV nog steeds?

Jazeker, het is altijd leuk om te weten hoe ze het doen. De interesse wordt wel minder naarmate er minder spelers actief zijn die je nog kent uit jouw periode. Op dit moment speelt er bij VVV niemand meer met wie ik nog mee gevoetbald heb. Niels Fleuren was de laatste. Ik volg al mijn oud clubs nog, maar zeker VVV, omdat ik hier een hele mooie tijd gehad heb. Nu VVV weer in de Eredivisie uitkomt,  is het ook makkelijker om wedstrijden te zien.

Is er veel veranderd ten opzichte van het VVV uit jouw tijd?

Dat is moeilijk te zeggen. Wij hadden een goede ploeg.  Het eerste seizoen werden we tweede, het seizoen daarna promoveerden we. Om daarna weer te degraderen en vervolgens kampioen te worden. We hadden een sterke selectie. Honda was de absolute ster. Maar ook Soltani en El Gaaouiri waren wereldvoetballers. En onze spits, Sandro Calabro was uiterst effectief met 25 goals. En dan hadden we de eerste jaren ook nog Marcel Meeuwis, Frank van Kouwen en Mo Allach. Ik heb vier mooie jaren bij VVV gehad. Ik denk dat ze op dit moment weer een stapje verder zijn in Venlo. In mijn tijd was het doel nog om te promoveren, nu om steeds hoger in de Eredivisie te komen. Er zit duidelijk vooruitgang in. De jeugdopleiding heeft nu een eigen complex en dat is erg mooi geworden, moet ik zeggen. Het is allemaal een stuk professioneler geworden.

Heb jij tijdens je periode bij VVV in Venlo gewoond?

Nee, ik ben altijd op en neer gereisd. Ik woonde in Eindhoven vlakbij de snelweg. Stadion de Koel was van daaruit makkelijk te bereiken. Als het niet te druk op de weg was, deed ik er 35 minuten over.

Voordat je naar Venlo kwam speelde je voor FC Eindhoven, Helmond Sport, FC Utrecht en Telstar. Vertel..

Ik begon in de jeugd van FC Eindhoven. Toen ik 18 was, ben ik naar Helmond Sport gegaan, overigens samen met onze trainer. Hoewel ik nog amateur was, kwam ik al snel in de basis. Na een half tot driekwart jaar toonden FC Groningen en FC Utrecht interesse. Ik heb toen voor Utrecht gekozen, de grootste en voor mij mooiste van deze twee clubs. Het stadion was maakte veel indruk op mij. Ik had de pech dat ik al snel mijn kruisband scheurde. Vanaf dat moment was het een paar jaar aanmodderen. Ik ben eerst terug naar Helmond Sport gegaan en daarna naar Telstar. In mijn tweede jaar bij Telstar kwam ik weer een beetje op mijn oude niveau.  Er meldden zich weer clubs voor mij. Ik besloot terug te gaan naar het Zuiden, dit keer naar VVV.

Hoe kwam VVV je op het spoor en hoe verliepen de onderhandelingen?

Meerdere clubs volgden me bij Telstar. Alleen Volendam en VVV hadden concrete interesse. Het gevoel bij VVV was goed. Ook het feit dat ik zelf uit het zuiden kom, uit Brabant, speelde een rol. Venlo lag in de buurt van mijn thuishaven. In die tijd was Ernest Stewart technisch directeur bij VVV. Ik had nog een contract voor een jaar bij Telstar maar we waren er snel uit: VVV heeft me gekocht.

Hoe heb je je tijd bij VVV-Venlo ervaren?

VVV is wel een van de beste teams waar ik gespeeld heb, qua niveau, maar ook qua gezelligheid. Mijn Venlose jaren waren  de gouden jaren van mijn carrière. Bij Helmond en Telstar zat er niet veel druk op de ketel. Bij VVV wel.  We moésten koste wat kost naar de Eredivisie. Dat is wel leuk die druk, dat hoort er ook bij, vind ik. Het stadion zat altijd vol. Toen we promoveerden was het al helemaal een gekkenhuis op het stadhuis tot twee maal toe.

Je ging van Telstar naar VVV. Was dit een groot verschil?

Dat viel op zich wel mee. We hadden bij Telstar best een goed jaar gehad. We waren zevende geëindigd en speelden in de play-offs tegen VVV. Maar ik merkte wel dat het bij VVV een stuk professioneler was met een bredere en kwalitatief betere selectie. Maar dat moest ook wel aangezien we met VVV altijd bovenin meespeelden.

Wat was je mooiste goal voor VVV?

Daar moet ik even over nadenken… Je hebt belangrijke en mooie goals. De belangrijkste was de goal die ik maakte in de nacompetitie tegen RKC. De uitwedstrijd daarvoor scoorde ik ook al een mooie goal maar die werd toen helaas afgekeurd. Anders waren we toen al gepromoveerd. Het is nog steeds niet duidelijk of het nu wel of niet buitenspel was. Gelukkig maakte het niet zoveel uit, want we wisten het in eigen huis af te maken. En dat was extra mooi, in een volle Koel. Verder heb ik eens tegen Volendam thuis de winnende gemaakt in de laatste minuut, dat was ook wel een lekkere goal, want de ontlading was enorm.

Hoe was de sfeer in dat team?

De contacten in de groep waren erg leuk en goed. Allach en Meeuwis waren zo gek als een deur. Dat was altijd lachen. Het eerste jaar werden we in de nacompetitie uitgeschakeld. Dat was een deceptie, want alle kaarten waren immers gezet op promotie. Daarnaast zijn we ook een keer gedegradeerd uit de Eredivisie, maar toch was ook dat een mooi seizoen. Onvergetelijk is voor mij het laatste jaar, waarin we weer kampioen werden. We stonden volgens mij tien of twaalf punten voor. De sfeer was geweldig. We deden veel dingen samen na de trainingen. Na de wedstrijd gingen we gezellig samen de stad in.

Heb je nog contact met oud ploeggenoten uit die tijd?

Ik heb nu nog steeds contact met Van Kouwen, Fleuren, De Regt en af en toe met El Gaaouiri en Amrabat.

Je speelde ook vier wedstrijden als international voor de Nederlandse Antillen. Hoe heb je dit ervaren?

Mijn moeder kwam uit Curaçao. Ze wilden daar een team maken met spelers die in Nederland voetbalden. Ik heb me daarvoor aangemeld. Ik was wel wat meer Nederlands dan Antilliaans, zo merkte ik in de groep. Maar ik hou wel van die landen. Het was sowieso een leuke ervaring. Het waren mooie reisjes, qua voetbal en qua land. Soms waren we twee tot drie weken onafgebroken op Curaçao. Dat was super. De sfeer zat er goed in. Het is sowieso een prachtig land, en alleen daarom al een feest om er te zijn.  Het was soms wel zwaar. We moesten in korte tijd veel wedstrijden spelen en ook nog eens lange vliegreizen maken. Al met al was het toch een van de hoogtepunten uit mijn carrière. Dat je als speler van mijn niveau kunt zeggen dat je international geweest bent, dat is tocht geweldig.

Na VVV-Venlo speelde je voor FC Eindhoven. Vertel..

Ik had een redelijk goed contact met de voorzitter bij VVV. Hij beloofde mij dat we na vier jaar nog zouden gaan praten over verlenging van mijn contract. Het is er helaas niet meer van gekomen. Doodzonde, want ik had het nog steeds goed naar mijn zin in Venlo en we waren net weer gepromoveerd. Ik ben toen op amateurbasis naar FC Eindhoven gegaan in de hoop dat zich nog een club voor mij zou melden. Dat gebeurde. Een club uit Malta had interesse. Ik ben er een paar weken op proef geweest, maar heb uiteindelijk toch voor FC Eindhoven gekozen, waar ik nog een tweejarig contract kreeg. Daarna ben ik als prof gestopt en ben zaalvoetbal gaan spelen. Na een jaar kreeg ik veel last van mijn knie en moest ik ook daar een punt achter zetten. Op dit moment speel ik op zondag nog met een vriendenteam op het veld en op maandag – toch ook weer – in de zaal, samen met oud VVV-er Patrick Paauwe.

Wat doe je nu?

Ik ben nu drie jaar jeugdtrainer van FC Eindhoven onder 15, op het veld en in de zaal. We hebben een combinatieopleiding met beide varianten omdat we hier ook een goede zaalvoetbal club hebben. Sinds anderhalf jaar behoor ik ook tot de organisatie. Oefenwedstrijden regelen, maandprogramma’s samenstellen en nog veel meer. Als zodanig heb ik ook regelmatig contact met VVV over de oefenwedstrijden.

Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Voetbal blijft mijn lust en mijn leven. Ik heb net mijn eerste trainingsdiploma gehaald en ben aan de cursus voor het tweede begonnen. Ik wil me verder ontwikkelen en zolang mogelijk in de voetballerij werkzaam blijven. Of ik ooit hoofdtrainer word? Zover kijk ik niet vooruit. Op dit moment denk ik dat ik dat niet wil, maar zeg nooit nooit.

Wil je nog iets tegen de fans van VVV zeggen?

Ik heb een hele mooie tijd gehad in Venlo. Ik voelde dat ik door de supporters gewaardeerd werd, ook bij mijn afscheid. Ik zou willen zeggen: blijf je club altijd steunen. Veel trouwe supporters in Venlo komen al jaren naar de Koel, in goede, maar ook in slechte tijden. Dat is mooi om te zien. Bedankt supporters voor jullie steun in al die jaren.