Geschiedenis van VVV-Venlo

VVV-Venlo is opgericht op 7 februari 1903. Maar hoe is het tot deze oprichting gekomen?

Een van de eerste voetbalteams in Venlo was T.H.O.R. (Tot Heil Onzer Ribbenkast). Zij waren het ‘voorbeeld’ voor de later opgerichte voetbalverenigingen in Venlo. Vriendenteams werden officiële voetbalverenigingen. Zo is het ook bij VVV gegaan. Enkele vrienden (Jean Veugelers, Baer Janssen, Joechem Goudt, Pitter Engels, ‘de lekkere Lebes’, Tiesum Lebes, Sjang Truuje, Sjaak Truuje, Jep Geominy, Jeu Geominy, Louis Dielen, ‘de lip van Toebosch’, ‘Prei Hannes’, ‘de mop van Breuers’, Handrie Winters, Sjaak Winters, Sef Lamers en Charles Hendriks), die vaak op het Gaasplein (het huidige Nolensplein) voetbalden, richtten een eigen vereniging op, genaamd “De Gouden Leeuw”. Ze hadden ook een eigen veldje aan de Kaldenkerkerweg. Na enkele naamswijzigingen, waaronder ‘Valuas’, werd op 7 februari 1903 tijdens een vergadering bij de kegelbaan van Goudt besloten om de naam in VVV te veranderen. Zo is VVV opgericht en aan zijn naam gekomen. Later is T.H.O.R. opgegaan in VVV.

Iedereen kon lid worden van VVV (met als bijnaam The Good Old), maar vooral de welgestelde mensen gingen bij VVV sport beoefenen.

Het oude reglement van V.V.V.

Het oude reglement van V.V.V.

Tot aan het seizoen 1911-1912 was er in het zuiden van Nederland geen eerste klasse voor voetbal, terwijl er wel al een oostelijke en een westelijke eerste klasse was. In het zuiden werd er vanaf de tweede klasse gevoetbald. Vanaf het seizoen 1912-1913 kreeg ook het zuiden een eigen eerste klasse. VVV maakte sinds de invoering deel uit van de meest prestigieuze klasse in Zuid-Nederland, al was het met wisselend succes.

De eindstand van de zuidelijke eerste klasse, seizoen 1912-1913, is als volgt:

Zuidelijke eerste klasse
Willem II 10 6 3 1 15
Velocitas 10 7 1 2 15
MVV 10 4 3 3 11
Wilhelmina 10 3 2 5 8
’t Zesde 10 3 2 5 8
VVV 10 0 1 9 1

Degradatiecompetitie
Zeelandia 4 3 0 1 6
VVV 4 2 0 2 4
GSC 4 1 0 3 2

Doordat de Eerste Wereldoorlog op het punt van beginnen stond, is er van degradatie niks terecht gekomen. De competities werden voorlopig opgeschort en er kwam een noodcompetitie voor Limburgse en Brabantse verenigingen. Het seizoen 1915-1916 was weer het eerste seizoen met een officiële competitie. VVV bleef in de eerste klasse tot en met het seizoen 1921-1922. Toen volgde de degradatie naar de tweede klasse. In deze periode had VVV ook voor het eerst een speler, die een oproep kreeg om uit te komen voor het Nederlands Elftal. Het ging om back Lei van Gasselt. Hij kreeg een uitnodiging om in Haarlem een selectiewedstrijd te spelen voor het Nederlands Elftal. Hij sloeg deze uitnodiging echter af, omdat VVV op dezelfde dag tegen MVV moest spelen. Het kostte hem zijn plaats in het Nederlands Elftal, maar VVV ging voor.

Nadat VVV in het seizoen 1921-1922 naar de tweede klasse degradeerde, volgde direct het kampioenschap in de tweede klasse. Hierdoor mocht VVV deelnemen aan de promotie competitie. Helaas slaagde The Good Old er niet in om te promoveren. Jaren speelde VVV in de tweede klasse, waarin ook in 1924-1925, 1926-1927 en 1932-1933 het kampioenschap werd behaald. Het lukte echter niet om te promoveren naar de eerste klasse.

Ook in het seizoen 1939-1940 werd het kampioenschap behaald. Maar omdat de Tweede Wereldoorlog was begonnen, werd er geen promotie competitie gespeeld. In 1927 werd de cricketafdeling opgericht (V.C.C.), welke bij VVV werd ondergebracht. Ook kwam er een atletiekvereniging (zoals de jubileumuitgave van het
blad “De V.V.V.’er” uit 1933 bewijst). Zo konden de leden naast voetbal ook op andere manieren sporten. De cricketvereniging werd in 1935 opgeheven, omdat de voetbaltak zo hard groeide, dat zij het veld aan de Kraal volledig moest gaan gebruiken. De cricketvereniging is later buiten VVV om heropgericht. Tot nu toe is het niet bekend wanneer de atletiekvereniging precies is opgericht en wanneer deze weer is opgedoekt (geschatte periode: 1930-1960). In 1958 stond er op het officiële briefpapier nog dat er een atletiekvereniging was onder VVV.

VVV in actie aan de oude Kraal

VVV in actie aan de oude Kraal. Bron: VVV Media

Een van de meest opmerkelijke transfers van VVV in die tijd was de transfer van Bep Bakhuys naar de Venlose vereniging. De voetbalbond ging er van uit dat Bakhuys in Venlo betaald werd en blokkeerde de overschrijving van HBS naar VVV. Hij speelde slechts enkele oefenwedstrijden in het geel-zwart, voordat hij naar Frankrijk vertrok. Bovendien werden de toenmalig voorzitter Van Dalen en oud-voorzitter Delsing hiervoor voor vijf jaar geschorst. Deze schorsing werd echter een klein jaar later weer opgeheven.

In de seizoenen 1941-1942 en 1943-1944 lukte het VVV weer niet om na kampioenschap via de promotie competitie in de eerste klasse te komen. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het aantal eerste klassers uitgebreid, waardoor VVV weer in de eerste klasse kwam. De eerste wedstrijd na de oorlog werd op de Kraal tegen Roermond (vriendschappelijk) gespeeld. Deze wedstrijd ging met 2-0 verloren.

In de seizoenen 1948-1949 tot en met 1951-1952 werd een eervolle vierde plaats behaald in de eerste klasse. Een hele knappe prestatie was het winnen van het Zilveren Bal toernooi in 1954 bij Sparta. Dat was in die tijd een van de meest prestigieuze voetbaltoernooien in Nederland en had meer aanzien dan de KNVB-beker. In de finale werd Xerxes verslagen met 3-1.

 Zilveren Bal toernooi in 1954 VVV

Elftalfoto VVV na het winnen van het Zilveren Bal Toernooi in 1954.

In 1953 kwam het tot een aanvaring met de voetbalbond, omdat zij VVV betichtte van betalingen aan spelers. De voetbalbond was nog steeds fel gekant tegen betalingen aan spelers. De bond strafte VVV zwaar: Voorzitter Jo van Daalen en twee bestuursleden werden voor het leven geschorst. Na het intrede van het profvoetbal werd de drie VVV-bestuursleden amnestie verleend. Heel Nederland was in 1954 in de ban van het profvoetbal. De profvoetbalclub in Venlo heette Sportclub Venlo (opgericht op 3 augustus 1954). Zij wilden aan de Kraal gaan spelen, waar VVV speelde. Na een juridisch steekspel mocht VVV aan de Kraal blijven spelen. Sportclub Venlo week uit naar De Berckt in Baarlo. Daar speelde het de eerste wedstrijden van de NBVB (Nederlandse Beroeps Voetbal Bond). Op 25 november 1954 fuseerden de KNVB en de NBVB. Een dag later was er bij VVV een buitengewone algemene ledenvergadering, om te stemmen over een fusie met Sportclub Venlo. Met slechts vier tegenstemmen werd er met de fusie ingestemd. De nieuwe fusieclub kreeg de naam Sportclub VVV ’03. Twee dagen later werd de eerste competitiewedstrijd uit tegen Ajax gewonnen met 2-3.

Tijdens de fusie was er ook afgesproken, dat er om beurten op de Berckt en aan de Kraal de thuiswedstrijden gespeeld zouden worden. Bovendien werd er dat seizoen in het rood-blauw gespeeld. Na een seizoen werd het geel-zwart in ere hersteld en werden de thuiswedstrijden alleen nog aan de Kraal afgewerkt. Het eerste seizoen werd met een mooie tweede plaats afgesloten. Het hoogtepunt uit de historie van VVV werd behaald in 1958-1959. Toen werd de KNVB-beker gewonnen, door met 4-1 van ADO te winnen, in het Zuiderpark in Den Haag. Voor VVV scoorden Herman Teeuwen, Hans Sleven, Jan Klaassens en Jan Schatorjé. Voor ADO scoorde Roel Timmer (1-2) Bij de 1-2 stand in het voordeel van VVV stopt speler Herman Teeuwen een strafschop.

Elftal voor de wedstrijd tegen ADO. Staand van links naar rechts: Karl-Heinz Spikofski, Hans Sleven, Jan Klaassens, Herman Teeuwen, Ton van den Hurk, Hay Steegh en Jan Schatorjé. Gehurkt: Gijs Nass, Frans Swinkels, Hay Lamberts en Willy Erkens.

Elftal voor de wedstrijd tegen ADO. Staand van links naar rechts: Karl-Heinz Spikofski, Hans Sleven, Jan Klaassens, Herman Teeuwen, Ton van den Hurk, Hay Steegh en Jan Schatorjé. Gehurkt: Gijs Nass, Frans Swinkels, Hay Lamberts en Willy Erkens.

VVV’s meest succesvolle speler ooit, Jan Klaassens, speelde in zijn VVV-tijd 40 keer voor het Nederlands Elftal. Bovendien speelden Coy Koopal en Faas Wilkes enkele wedstrijden voor Oranje, toen ze bij VVV speelden.De hoogste klassering ooit voor VVV was de derde plaats behaald in het seizoen 1960-1961. Hierdoor kwalificeerde VVV zich voor de Intertotocompetitie. The Good Old werd ingedeeld met FC Grenchen (uit Zwitserland), Oergryte (uit Zweden) en Borussia Neunkirchen (uit West-Duitsland). De eerste wedstrijd werd uit tegen FC Grenchen met 3-1 gewonnen door doelpunten van Hans Sleven (2x) en Harry Heijnen. De thuiswedstrijd tegen Oergryte werd 2-2, met doelpunten van Sleven en Cor de Meulemeester. Uit tegen Borussia Neunkirchen werd er vervolgens met 5-3 verloren. Voor de Venlose club scoorden Heijnen, Sleven en Herman Teeuwen. Thuis won VVV wel van de Duitsers: 3-2. Teeuwen, Heijnen en Jan Schatorjé scoorden. Het was nog steeds mogelijk om als eerste in de poule te eindigen. Maar dan moest er wel van Oergryte gewonnen worden. De Zweden wonnen echter met 2-1 en plaatsten zich zo voor de volgende ronde. Sleven scoorde vond ook deze keer het net. De laatste wedstrijd tegen FC Grenchen werd met 1-0 gewonnen, door een doelpunt De Meulemeester. VVV eindigde in deze poule nog als tweede.
VVV degradeerde voor de eerste keer naar de eerste divisie in het seizoen 1961-1962, door als voorlaatste te eindigen. Enkele jaren later, in het seizoen 1965-1966, volgde er zelfs degradatie naar de tweede divisie. Daar werd onmiddelijk promotie behaald, door als tweede te eindigen.

Elftal VVV in 1963.

Elftal VVV in 1963.

Op 1 juli 1966 kwam er een stichting voor behoud van het betaald voetbal in Venlo. Het amateurgedeelte werd afgesplitst (VVV’03) en de profclub ging verder onder de naam FC VVV. Dit doordat VVV in grote sportieve en financiële problemen zat.

De schulden van de club (meer dan 100.000 gulden) waren dermate groot dat alleen de Stichting betaald voetbal FC VVV het betaalde voetbal voor Venlo kon redden.In ruil hiervoor moest VVV al haar contractspelers afstaan en de accommodatie “de Kraal” . Ja, daar stond VVV’03 dan. De nieuwe stichting FC Venlo. VVV stootte de amateursectie af en wilde verder geen bemoeienis mee hebben. Men moest zich maar zien te redden. VVV’03 stond op eigen benen. En wat waren die benen wankel.

Het duurde even voordat “de uitgestotenen” (alle leden die geen contract hadden) zich realiseerden dat ze eigenlijk geen bestuur, geen speelveld, geen geld ( nouja 1000,- gulden). VVV03 had helemaal niks meer.
Op 18 augustus 1966 werd in een vergadering in de Venlonazaal besloten als VVV03 verder te gaan. Dus de verenigingsrechten uit 1903 bleven bestaan. Na overleg met de gemeente kreeg VVV03 het sportpark Herungerberg aangewezen als nieuwe thuisbasis. Vanaf de nieuwe doorstart is er heel veel gebeurt en heeft VVV’03 zich duidelijk geplaatst op de kaart van Venlo en Limburg.

Historie met dank aan Bart Maas, John Bongarts, (ere-voorzitter VVV’03) en Dennis Klij.