Interview Gabin Blancquart: “Ik houd wel van de druk van grote wedstrijden”

Gabin Blancquart kwam afgelopen zomer vanuit Frankrijk naar Nederland om aan de slag te gaan bij VVV-Venlo. De pas twintigjarige centrale verdediger moest in zijn eerste weken geduld hebben, maar kwam door blessures al snel in de basis terecht. Die kans greep hij met beide handen aan en inmiddels is de Fransman niet meer weg te denken uit Venlo.

De passie voor voetbal begon toen Blancquart zijn oudere broer zag voetballen. “Hij was twee jaar ouder en ik ging altijd bij hem kijken. Ik bleef tegen m’n moeder zeggen dat ik met hem mee wilde voetballen totdat ze aan de trainer vroeg of ik ook mee mocht doen.” Al snel bleek er aan talent geen gebrek bij Blancquart, die al op jonge leeftijd aan de slag ging bij LOSC Lille. “Volgens mij was ik acht jaar toen ik daar begon. Ik heb er een aantal jaren gespeeld en toen kwam de kans voorbij om naar Club Brugge te gaan. Dat vond ik een goede stap voor mijn ontwikkeling en zo kwam ik als vijftienjarige jongen in België terecht.” Het was de eerste keer dat Blancquart buiten Frankrijk voetbalde en zeker gezien zijn leeftijd was dat even wennen. “De club deed er alles aan om ervoor te zorgen dat ik me thuis voelde. Ik ging naar een Franse school en ze zorgden ervoor dat ik op de club kwam en weer thuis werd gebracht.”

Vertrouwen
Toch werd zijn Belgische avontuur geen doorslaand succes. “Op voetballend gebied was het gewoon heel erg anders. De manier van trainen en de manier van spelen waren niet zoals ik gewend was. In Frankrijk is het een stuk tactischer en technischer, terwijl het in België een stuk fysieker was. Uiteindelijk heb ik me wel aan kunnen passen en was het een leerzame ervaring. Maar ik had niet het gevoel dat ze bij Club Brugge echt het volste vertrouwen in me hadden.” Daarom besloot Blancquart na één seizoen terug te keren naar Frankrijk, waar hij bij Valenciennes ging spelen. Daar voelde de verdediger wel het vertrouwen dat hij miste in België. “Het voetbalt zo veel lekkerder als je dat vertrouwen voelt. Daarom was ik bij Valenciennes echt op mijn plek en voelde ik me goed. Ik heb er mooie jaren beleefd en veel vrienden gemaakt.”

Koele kikker
In die jaren bij Valenciennes kwam Blancquart voornamelijk uit voor het tweede elftal, totdat hij in december 2023 zijn debuut maakte voor de hoofdmacht op het tweede niveau van Frankrijk. “Dat was een heel bijzonder moment. Het is eigenlijk waar je al je hele leven naartoe werkt en op dat moment voel je jezelf pas echt profvoetballer.” Blancquart voelde ook de druk die er komt kijken bij een debuut, maar zo nuchter als hij is, maakte dat hem alleen maar beter. “Als je grote wedstrijden wilt spelen dan zul je ook met die druk moeten omgaan en onder druk kunnen presteren. Eigenlijk houd ik wel van die druk van grote wedstrijden. Ik denk dat je gewoon altijd je eigen ding moet doen en moet laten zien wat je kunt. Daar ben ik wel goed in.”

VVV als nieuwe bestemming
Met vijf officiële wedstrijden in de hoofdmacht van Valenciennes achter zijn naam ging Blancquart afgelopen zomer op zoek naar een nieuwe uitdaging. Mede op advies van voormalig VVV-speler Nick Venema werd Venlo zijn volgende bestemming. “Mijn contract liep af en ik was dus transfervrij. Toen de mogelijkheid voorbijkwam om naar VVV te gaan, heb ik het daar natuurlijk uitgebreid met Nick over gehad. Hij vertelde met dat het een familiaire club is en dat ik goed in de Keuken Kampioen Divisie zou passen. Daarnaast was ik het type verdediger dat VVV zocht en voelde ik het vertrouwen van de club. Toen was de keuze voor VVV snel gemaakt.”

Aanpassen in Venlo
Zo kwam Blancquart opnieuw in een ander land terecht. “Het scheelt natuurlijk dat ik het in België al een keer had meegemaakt en dat ik nu een stuk ouder ben. Ik voelde me eigenlijk snel thuis, ook omdat de mensen hier allemaal heel erg aardig zijn. Je komt natuurlijk wel als een onbekende speler in een nieuw team terecht en daar wil je zo snel mogelijk tussen komen. De makkelijkste manier om dat te doen is denk ik door op het veld goed te presteren. Als je medespelers zien dat je het team kunt helpen dan word je denk ik snel geaccepteerd.” En zo ging het ook bij Blancquart, al moest hij wel geduld hebben voordat hij in wedstrijden van waarde kon zijn. “Dat waren natuurlijk niet de leukste weken, want je wilt altijd spelen. Zeker als het sportief nog niet geweldig loopt, is het frustrerend om op de bank te zitten.”

Niet meer weg te denken
De kans van Blancquart zou echter snel komen. Door blessures van Rick Ketting en Roel Janssen speelde de Fransman in de laatste tien duels voor de winterstop telkens de hele wedstrijd. Blancquart maakte indruk in het hart van de Venlose defensie en trainer John Lammers noemde hem zelfs structureel een van de beste spelers op het veld. Kortom, Blancquart is bijna niet meer weg te denken bij VVV. “Toen ik ging spelen, voelde ik me eigenlijk direct goed op het veld. Het klinkt cliché, maar alles in het leven is dan opeens veel leuker. Zeker als je goed speelt. Ik hoop gewoon dat ik dit door kan trekken en belangrijk kan blijven voor het team. Natuurlijk willen we ook als team beter presteren dan in de eerste seizoenshelft en ik ben er heilig van overtuigd dat we dat in ons hebben.”

Persoonlijk kan Blancquart terugblikken op een sterke eerste helft van het seizoen. “Ik denk dat ik verdedigend m’n waarde heb kunnen bewijzen voor het team. Aan de bal denk ik dat ik nog een stuk beter kan en moet worden.” Toch heeft de mandekker zijn eerste doelpunt voor VVV al achter zijn naam staan. In de thuiswedstrijd tegen FC Den Bosch stond hij in de zestien op de juiste positie om de bal als een volleerd spits binnen te schieten. “M’n vrienden maken er wel eens grappen over dat ik een aanvaller ben, haha. Bij dat doelpunt leek het misschien even zo, maar ik denk dat ik als verdediger toch iets beter ben”, stelt Blancquart met een glimlach.

Gelukkig
Een glimlach die niet snel zal verdwijnen bij de sympathieke Fransman als hij zich zo kan blijven ontwikkelen in Venlo, waar hij momenteel in zijn ‘happy place’ is, zoals hij het zelf zegt. Niet alleen op sportief gebied, maar ook in de liefde is Blancquart gelukkig. Vlak voordat hij naar Nederland kwam, leerde hij zijn huidige vriendin Lise kennen. “Ik was bang dat het niets zou worden toen ik vertelde dat ik bij VVV ging spelen, omdat de afstand te groot zou zijn. Maar het klikt zo goed tussen ons dat we nog altijd bij elkaar zijn, ook nu ik in Venlo woon en zij in Frankrijk. Wanneer het kan, komt ze naar Nederland en brengen we samen tijd door. Als het op het gebied van voetbal goed gaat en je daarnaast ook gelukkig bent met je vriendin, dat is denk ik het mooiste gevoel dat er is.”

Dit interview is afkomstig uit de Koelkrant van VVV-Venlo.