Kroegbuilding

We mogen weer. Als vanavond om 19.45 uur het eerste fluitsignaal klinkt, begint onze Venlose trots voor de achttiende keer aan de nacompetitie voor promotie en degradatie. Er is niet één club die vaker aan dit toetje mocht proeven. De zeventien keer nacompetitie leverden drie promoties, drie degradaties en twee handhavingen op. Sinds het aantreden van Hai Berden is het alweer de negende keer dat het seizoen nog wat langer duurt. En ik moet toegeven, het heeft toch ook wel wat. De voorzet achter het standbeen van John van Loenhout in de met 6-0 gewonnen thuiswedstrijd tegen Helmond, met meer dan 1.100 man naar Arnhem, natuurlijk de fantastische drieluik tegen RKC Waalwijk en de zenuwslopende wedstrijden tegen Cambuur en Helmond zijn enkele voorbeelden van de charme van de nacompetitie. Wedstrijden op het scherpst van de snede waarbij de Jupiler-ploegen enkel kunnen winnen en de Eredivisie-ploegen enkel kunnen verliezen. Meer dan eens legt kwaliteit op papier het af tegen strijdlust en de nodige portie geluk op het veld. Het mag dan een cliché zijn, maar het zijn echt wedstrijden op zich.

Strijdlust dus, iets wat de Venlonaren dit seizoen weinig hebben getoond. De wedstrijden kabbelden vaak maar wat voort, waardoor spelers en publiek vervolgens in slaap werden gesukkeld. Meer dan eens kreeg VVV daardoor de spreekwoordelijke deksel op de neus. Weinig vloeiende combinaties of de tegenstander opjagen. Een wereld van verschil met bijvoorbeeld de ploeg die zeven jaar geleden de hele regio in extase bracht. Kijkend naar de uitstraling lijkt het ook niet echt een vriendenteam. Men gaat op het veld nauwelijks voor elkaar door het vuur. Deze band hadden de succesvolle teams van eind jaren ’80, 1993, 2007 en 2009 wel. Een band die vooral opgebouwd wordt buiten VVV, bij voorbaat in de kroeg. Peter Reekers die na zijn debuut laveloos tegen de muur staat in de toenmalige Baer de Woers, Ruben Schaken die zijn dansmoves in de toenmalige Club6 eruit gooit, Ruud Boymans die voor de Locomotief duidelijk onder invloed de popie-jopie uit staat te hangen, Rik Platvoet die weer een paar huwelijken naar de klote helpt, ik zie het allemaal niet meer. Het plezier wat de jongens van toen met elkaar hadden in de kroeg zag je terug op het veld. De legendarische uitspraak van wijlen Jeu Sprengers heeft helaas geen betrekking op de huidige spelersgroep. Een gevolg hiervan is de afnemende publieke belangstelling. De betrekkelijke lamlendigheid op het veld slaat over op de tribunes en velen hebben er genoeg van. Voor dit seizoen zal het te laat zijn ben ik bang, maar om het publiek weer naar de Koel te trekken is passie en plezier nodig. Het klinkt wellicht vreemd, maar er is maar één plek waar men moet zoeken om die twee elementen terug te vinden: de kroeg. De kater op de uitlooptraining moeten spelers en trainer dan af en toe maar voor lief nemen.

Jin