Seizoensoverzicht VVV-Venlo 2020-2021 deel 1

Het voetbalseizoen 2020-2021 zit erop. Het was een bewogen seizoen met zowel ups als downs. We leverden dit jaar voor het eerst (en waarschijnlijk voor het laatst) de topscorer van de Eredivisie, kenden prachtige overwinningen op onder andere Vitesse en FC Twente, en bereikten de halve finale van de TOTO KNVB Beker. Aan de andere kant was er ook die lange reeks met nederlagen met als gevolg het ontslag van de trainer, de recordnederlaag tegen Ajax maar bovenal, het gemis van de supporters. Maar er gebeurde natuurlijk veel meer afgelopen voetbaljaargang. Tijd dus om terug te blikken op een – in meerdere opzichten – onvergetelijk seizoen.

Het seizoen 2019-2020 werd afgesloten met een 3-0 nederlaag op bezoek bij FC Emmen. Het was pas de 26^e wedstrijd van het seizoen, maar door de uitbraak van het coronavirus wel onverhoopt de laatste wedstrijd van het seizoen. VVV-Venlo sloot het seizoen zodoende af op de 13^e plaats en verzekerde zich daarmee van nog een jaar Eredivisievoetbal. Het gevolg was een lange voetballoze zomer. Echter bleef het buiten de lijnen allesbehalve stil. Stan Valckx en de zijnen moesten aan het werk nadat er afscheid werd genomen van een hoop spelers. In willekeurige volgorde verlieten Roel Janssen, Nils Röseler, Thomas Bruns, Lee Cattermole, Richard Neudecker, Peter van Ooijen, Oussama Darfalou, Jonathan Opoku, Jerome Sinclair, Haji Wright en John Yeboah de Venlose club. Tegenover het vertrek van deze elf spelers stond natuurlijk ook de komst van een aantal nieuwe jongens. Lukas Schmitz, Arjan Swinkels en Roy Gelmi (was al gehuurd) moesten de verdediging van een kwaliteitsimpuls voorzien. Op het middenveld gold dat voor de grote talenten Ante Coric en Zinédine Machach, maar de meeste mutaties vonden toch wel voorin plaats. De terugkeer van kind van de club Vito van Crooij werd goed ontvangen door de Venlose achterban. Naast van Crooij werden ook Jafar Arias, Guus Hupperts, Joshua John en – al eerder uitkomend voor de geelzwarten – Torino Hunte aangetrokken. Tot slot werd Giorgos Giakoumakis gepresenteerd als de spits die de goals moest gaan maken. Een ding is zeker….die naam zullen we nog vaker voorbij zien komen dit seizoensoverzicht.

Het seizoen begon met een achttal oefenwedstrijden tegen zowel amateurploegen als proftegenstanders. Omliggende verenigingen als Sporting ST (0-19), EVV Echt (0-2) en VV Reuver (0-16) werden zonder veel moeite verslagen, maar behoudens het 2-2 gelijkspel tegen Team VVCS werd er voor de rest alleen maar verloren. In het kader van de FOX Sports Eredivisie Comeback gingen de Venlonaren op bezoek bij Willem ll én Fortuna Sittard allebei met 2-1 onderuit. Daarna volgden nog twee thuiswedstrijden voor een beperkt gevuld Covebo Stadion de Koel, maar zowel het onderonsje met SV Straelen (0-1) als de Herman Teeuwen Memorial tegen Champions League deelnemer Borussia Mönchengladbach (0-4) werden verloren. Om te zeggen dat de mannen van trainer Hans de Koning dus met een goed gevoel aan de competitie konden beginnen, was niet echt op zijn plaats.

September: Nederland maakt meteen kennis met Giorgos Giakoumakis

Een week na de laatste oefenwedstrijd tegen Borussia Mönchengladbach stond de competitie dan eindelijk echt op het punt van beginnen. Alsof het zo zou moeten zijn was de eerste wedstrijd exact dezelfde als waarmee een klein halfjaar eerder werd afgesloten. Toen werd er een kansloze 3-0 nederlaag geleden in Drenthe. Aanvankelijk leek het ook ditmaal dezelfde kant op te gaan. Na 49 minuten stond er namelijk een 2-0 stand voor de thuisploeg op het scorebord waarmee de wedstrijd gespeeld leek te zijn. Met de nadruk op leek. In een tijdsbestek van 22 minuten werd de achterstand namelijk omgebogen in een 2-3 voorsprong. Doelpuntenmaker? Driemaal Giakoumakis. Het begin van een persoonlijk wereldseizoen, zo zou later blijken. Toch was de overwinning nog niet binnen. Een kwartier voor tijd werd het alweer 3-3 en alles wees erop dat dit ook de eindstand zou worden. Totdat een verdwaalde voorzet van Pachonik zomaar binnenviel. Wat. Een. Wedstrijd. De 3-5 van Arias was slechts nog voor de statistieken. Een goed begin is het halve werk, zoals het spreekwoord luidt. VVV sloot het weekend als koploper af en waande zich even in de hemel. De zege op FC Emmen kreeg een week later een passend vervolg toen FC Utrecht op bezoek kwam in Venlo. Al na acht minuten zette Hupperts de thuisploeg op een 1-0 voorsprong na uitstekend voorbereidend werk van Giakoumakis. De aanwezige fans in De Koel mochten hun handjes dichtknijpen dat zij het Griekse fenomeen live in actie hebben gezien. De thuiswedstrijd tegen FC Utrecht was namelijk als gevolg van de coronapandemie de enige thuiswedstrijd dit seizoen waar publiek bij mocht zijn. Het doelpunt van Hupperts was overigens niet genoeg voor de tweede overwinning op rij. Klaiber scoorde namens de Domstedelingen en bepaalde de uitslag daarmee op 1-1. De laatste wedstrijd van september was uit tegen SC Heerenveen. Een wedstrijd waar scheidsrechter Kevin Blom een groot aandeel in had. Met een penalty voor SC Heerenveen en twee rode kaarten voor VVV was hij de Venlonaren niet echt gunstig gezind. De wedstrijd eindigde dan ook in een 1-0 nederlaag. September werd zodoende met vier punten uit drie wedstrijd afgesloten met een keurige plaats in de middenmoot.

Oktober: Het verval wordt ingezet en de grootste nederlaag ooit

Na een prima seizoensstart werd oktober afgetrapt met een thuiswedstrijd tegen ADO Den Haag. Een doelpuntenfestijn leek in de maak, want na vier minuten hadden beide ploegen de bal al in het netje liggen. Pinas namens de gasten, Giakoumakis namens VVV. Echter werd er voor de rest niet meer gescoord. Althans, daar had het alle schijn van. Waar de geelzwarten zich al hadden neergelegd bij een gelijkspel was het invaller Phillipp die in de allerlaatste seconde de winnende voor de ploeg uit Den Haag binnenschoot. Wat een deceptie. De wedstrijd erna, op bezoek bij AZ, moest dan voor eerherstel worden gegaan. Makkelijk ging dat niet worden, en toen de Alkmaarders binnen 25 minuten al op een 2-0 voorsprong stonden werd het zelfs bijna onmogelijk. Een rode kaart van AZ’er Svensson gaf VVV echter hernieuwde energie. De ploeg van De Koning ging op zoek naar de aansluitingstreffer. Die kwam er ook, maar doordat deze pas in de 86^e minuut viel, was er nog maar weinig tijd over om daadwerkelijk een puntje mee naar huis te nemen. Toch werd het onmogelijke werkelijkheid. Giakoumakis versierde een strafschop een schoot dit buitenkansje feilloos binnen. Een zeer knap resultaat. Een punt op bezoek bij AZ mocht toch wel als bonuspunt worden gezien. Net zozeer als wanneer de Venlonaren een punt zouden halen in de aankomende wedstrijd, toen Ajax naar Venlo zou komen. Niets was minder waar. De Amsterdammers scoorden niet een, niet twee, niet drie, niet vier, niet vijf, niet zes, niet zeven, niet acht, niet negen, niet tien, niet elf, niet twaalf, maar DERTIEN keer tegen VVV. Een nederlaag tegen Ajax was ingecalculeerd, maar dit ging alle perken te buiten. De 0-13 was tevens de grootste uitslag ooit in de geschiedenis van de Eredivisie. En daar komen we voorlopig ook niet meer vanaf. Geluk bij een ongeluk stond er drie dagen later alweer een wedstrijd op het programma. Voor de beker was FC Den Bosch de tegenstander. De ideale mogelijkheid om de enorme kater gelijk weg te spoelen. Voorafgaande aan dit bekerduel stak een grote groep supporters de selectie met fakkels en vuurwerk een hart onder de riem. Een schitterend gebaar wat – net als die recordnederlaag – de wereld overging. En het had nog effect ook. De Venlonaren wonnen met 4-2 van de Keuken Kampioen Divisionist. Na lange busritten naar Emmen, Heerenveen en Alkmaar, was de vierde uitwedstrijd ook niet de minste. Groningen was de eindbestemming. Aan het einde van de avond was VVV ruim 500 kilometer rijker, maar helaas wel zonder punten. Er werd met 2-1 verloren in het Hoge Noorden. Het enige doelpunt aan Venlose zijde is wel nog even het vermelden waard. Giakoumakis scoorde in blessuretijd met een fabelachtige omhaal. Zijn zesde doelpunt in totaal alweer. Oktober was een maand om snel te vergeten. Hopelijk bracht november meer punten.

November + 5 december: Er moeten punten worden gepakt tegen de concurrenten

Inmiddels was VVV afgezakt op de ranglijst en was er slechts één schamel puntje gepakt uit de laatste vijf wedstrijden. Er moesten punten gepakt worden om niet in directe degradatienood te komen en de komende wedstrijden waren daarvoor de uitgelezen mogelijkheid. Te beginnen met de thuiswedstrijd tegen Heracles Almelo. Dit werd de wedstrijd van Giakoumakis. De Griek miste in de eerste helft een penalty, veroorzaakte in de tweede helft een penalty aan de andere kant én schoot in de slotfase de 3-2 binnen. Dit was een hele lekkere overwinning die toch weer een beetje extra lucht gaf. In de reeks wedstrijden die nu volgde kon al een hele goede basis gelegd worden voor nog een jaar Eredivisie. Achtereenvolgens waren concurrenten Willem ll, PEC Zwolle en RKC Waalwijk de tegenstander. Minimaal vijf à zes punten waren het vereiste. Het werd er maar eentje. Op bezoek in Tilburg leed de ploeg van de Koning een onnodige 2-1 nederlaag, terwijl in eigen huis tegen PEC Zwolle de handjes dichtgeknepen mochten worden met een 2-2 gelijkspel. Een punt uit deze twee wedstrijden was veel te weinig dus moest en zou er gewonnen worden op pakjesavond van RKC. Zoals bekend ging dit feest niet op. Er was aanvankelijk niks aan de hand in Waalwijk. Van Crooij bracht de Venlonaren net na rust op een 1-2 voorsprong en kansen op de 1-3 werden niet benut. Een rode kaart van Gelmi was echter het kantelpunt in de wedstrijd. Een overvloed aan kansen voor de thuisploeg was het gevolg en er gingen er – ongelukkig voor VVV – twee in. Weer een verliespartij dus. Niet alleen pakte de Koelclub geen punten in deze serie wedstrijden, maar minstens zo vervelend was dat de concurrentie die punten dus wel pakte. En met het oog op de laatste drie competitiewedstrijden tot aan de winterstop kreeg ook het vertrouwen niet bepaald een boost. Venlo zag het even niet meer zitten.

December: Bekeravontuur enige lichtpuntje in barre tijden zonder punten

Na de verloren wedstrijd tegen RKC Waalwijk telde december nog drie competitiewedstrijden en een bekerpotje. Nog maar vier wedstrijden dus tot aan die o zo benodigde winterstop. Allereerst was Feyenoord de tegenstander. Een ploeg die ook niet bepaald in grootse vorm verkeerde, maar nog altijd beter dan VVV. Zonder de geschorste Post en Gelmi zou het al helemaal een lastig karwei gaan worden. En dat werd het ook. De Venlonaren werden vrijwel de hele wedstrijd gedwongen om te verdedigen, maar deden dit naar behoren. Lang leek een stunt in de maak te zijn, ware het niet dat de ban in minuut 69 dan tóch werd gebroken door de Rotterdammers. En zoals wel vaker dit seizoen was het eerste doelpunt fataal voor VVV. Acht minuten na de openingstreffer stond het namelijk al 0-3. Achja, nog altijd tien minder dan zo’n anderhalve maand eerder. De bekerwedstrijd tegen Almere City die drie dagen later volgde werd gezien als een goede krachtmeting om te kijken waar de Venlonaren nu eigenlijk stonden. Almere City stond op dat moment namelijk op de tweede plaats in de Keuken Kampioen Divisie en stevende af op promotie. Een geduchte tegenstander dus. Op basis van de ranglijst dan tenminste. Na 90 minuten stond er namelijk 1-4 voor VVV op het scorebord. Een afgetekende overwinning die heerlijk was voor het vertrouwen. En dat nog wel zonder topschutter Giakoumakis. Goed, nog twee wedstrijden te gaan, maar met FC Twente en PSV als tegenstanders waren dat zeker niet de minste. Een puntje leek vooraf gezien het hoogst haalbare. Achteraf lukte zelfs dat niet. In eigen huis werd met 1-2 van de ploeg uit Enschede verloren terwijl VVV in Eindhoven tegen PSV na een 0-1 voorsprong alsnog met 4-1 ten onder ging. Ondanks de relatief kleine nederlagen werden beide wedstrijden kansloos verloren. De goede wedstrijd tegen Almere City kreeg helaas dus geen passend vervolg. De winterstop werd zodoende ingegaan met slechts negen punten uit veertien wedstrijden. Maar vanwege het feit dat er twee ploegen nog slechter presteerden, stond VVV nog altijd op een gedeelde 15^e plaats met Willem ll. Toch moest er nodig het een en ander gaan veranderen na de winterstop, en veel tijd was daar niet voor. De drukke januarimaand met maar liefst zeven wedstrijden in 20 dagen ging cruciaal worden. Hoe deze januarimaand en natuurlijk de rest van dit historische seizoen verliep, leest u in deel 2 van die seizoensoverzicht!