Seizoensoverzicht VVV-Venlo 2020-2021 deel 2

In deel 1 las u over een sterk begin van de competitie van de Venlonaren waarna de ploeg van Hans de Koning behoudens die overwinning op de eerste speeldag tegen FC Emmen nog maar één overwinning boekte. Er moest iets gebeuren op d’n berg en zo geschiedde. Stan Valckx achtte het nodig om enkele versterkingen te halen en kon dus aan de bak. Met Leon Guwara (gehuurd van FC Utrecht), Meritan Shabani (gehuurd van Wolverhampton Wanderers), Christos Donis (gehuurd van Ascoli), Anastasios Donis (gehuurd van Stade Reims) en Kristopher Da Graca (overgenomen van IFK Göteborg) werd de selectie van enkele nieuwe spelers voorzien die het verschil tussen handhaving en degradatie konden betekenen. Daar stond echter wel het vertrek van een aantal spelers tegenover. Evert Linthorst kreeg een niet te weigeren aanbod uit het Midden-Oosten. Hij vertrok naar Al-Ittihad Kalba, waar ook oud-VVV speler Peniel Mlapa onder contract stond. Ook Ante Coric liet Nederland achter zich. Zijn verblijf in Venlo liep door onduidelijke omstandigheden uit op een grote teleurstelling. Coric ging zijn geluk beproeven in Slovenië bij Olimpija Ljubljana. Verder vertrokken op het einde van de transferwindow ook nog enkele jeugdspelers naar de Keuken Kampioen Divisie. Aaron Bastiaans naar Helmond Sport en Stan van Dijck naar Roda JC. Hopend dat zij daar meer minuten zouden maken als bij VVV.

Januari: Een weergaloze maand vol met punten

Januari was een maand waarin Hans de Koning en zijn manschappen flink aan de bak moesten. Er stonden maar liefst zeven wedstrijden in 20 dagen op het programma, waarvan de eerste twee gelijk ontzettend belangrijk waren. Directe concurrenten Willem ll en ADO Den Haag waren de tegenstanders. Te beginnen met de wedstrijd tegen de Tricolores. Waar in Tilburg al met 2-1 werd verloren, leek ook dit duel lang puntloos te gaan eindigen. Pas tien minuten voor tijd kwam VVV op gelijke hoogte dankzij een benutte penalty van Giakoumakis. Diezelfde Giakoumakis liet in de laatste minuut van de wedstrijd alle VVV-supporters nogmaals juichen toen hij op aangeven van Machach het netje voor de tweede keer liet bewegen. De wereldredding die Kirschbaum enkele seconden later maakte kreeg hierdoor niet de aandacht die het verdiende; zonder deze katachtige reflex zou de wedstrijd tenslotte helemaal niet zijn gewonnen. Afijn, dat werd hij dus wel waardoor er onbewust net iets minder druk kwam te staan op het midweekse duel in Den Haag. De Venlonaren leken herboren en speelden een sterke partij in de hofstad. De overwinning was echter maar aan een man te danken en het zal u niet verbazen dat deze uit Griekenland afkomstig was. Na zijn twee doelpunten tegen Willem ll deed hij het ditmaal dunnetjes over door er welgeteld VIER te maken tegen ADO. Wat een klassespits. Een 1-4 overwinning was daardoor het eindresultaat en zes punten uit de eerste twee wedstrijden was iets waar we vooraf alleen maar van konden dromen. Wedstrijd nummer drie van de zeven was in eigen stadion tegen SC Heerenveen en was eigenlijk niet het aanschouwen waard, op de twee doelpunten na. Eerst was het John die namens de thuisploeg de bal van afstand schitterend achter Mulder schoot. Enkele minuten later, toen de technische staf inmiddels drie extra verdedigers het veld in had gestuurd om de overwinning over de streep te trekken, was het Nygren die de bal – minstens zo fraai als John – voorbij Kirschbaum werkte. Een puntendeling ten gevolge. Drie dagen later stond het bekerduel met Go Ahead Eagles op de rol met als inzet de kwartfinale. Hier kunnen we kort en krachtig over zijn. Een draak van een wedstrijd werd beslist in het voordeel van de Venlonaren door een zondagsschot van Bastiaans. Zijn laatste moment in het shirt van VVV voordat hij op huurbasis naar Helmond Sport zou vertrekken. Inmiddels stonden er nog drie wedstrijden deze maand op het programma, maar met uitwedstrijden tegen FC Twente en Fortuna Sittard en een thuiswedstrijd tegen de verrassing van het seizoen Vitesse, waren veel punten niet erg realistisch. Maar het in bloedvorm verkerende VVV steeg wederom boven zichzelf uit. Eerst werd FC Twente dankzij goodold Torino Hunte verslagen (0-1), en drie dagen later werd ook Vitesse aan de zegekar gebonden. En niet op de minste wijze. Geloof het of niet, maar Giorgos Giakoumakis scoorde voor de tweede keer dit seizoen vier treffers in een wedstrijd. Drie met de kop en een met de rechtervoet. Het blijft zonde dat daar geen supporter live bij aanwezig kon zijn. Om de bomvolle januarimaand in stijl af te sluiten moest er alleen nog een resultaat worden behaald tijdens de derby in Sittard. Dat lukte echter helaas niet. Ondanks het elfde(!) doelpunt deze maand van Giakoumakis werd er tegen Fortuna met 3-2 verloren. Jammer maar ook niet meer dan dat. VVV had in zes competitiewedstrijden dertien punten gepakt en was voorlopig bevrijd van directe degradatiezorgen. Daarnaast werd ook voor het eerst in 25 jaar de kwartfinale van het bekertoernooi bereikt. Kortom: louter hosanna in Venlo. Niks leek een mooi competitievervolg in de weg te staan. Of toch wel?

Februari: Het begin van een ongekend slechte reeks

De nederlaag tegen Fortuna Sittard leek aanvankelijk niet zo erg te zijn, maar later zou blijken dat dit de eerste in een dramatisch slechte reeks zou zijn. In de volgende drie competitiewedstrijden die volgden werd namelijk geen punt behaald. Eerst gingen de Venlonaren in de Galgenwaard met 3-1 ten onder tegen FC Utrecht, waarna in de daaropvolgende weken twee keer met 4-1 werd verloren van respectievelijk AZ en Vitesse. Tussendoor werd er wél nog een succesje gevierd. Zeg trouwens maat gerust succes. Door het hevige winterweer werd de kwartfinale van de beker tegen NEC niet gespeeld in Nijmegen, maar in Erve Asito, de thuisbasis van Heracles Almelo. Giakoumakis leek VVV een makkelijke wedstrijd te bezorgen toen hij de Venlonaren al na 23 minuten op voorsprong schoot. Niets was echter minder waar. Zijn collegaspits aan de andere kant, Rangelo Janga, schoot in de tweede helft namelijk de gelijkmaker tegen de touwen. En dat was op dat moment toch zeker niet onverdiend te noemen. Bij deze 1-1 stand bleef het en dus moest er een verlenging aan te pas komen. Het werd de verlening van Meritan Shabani. De Duitser met Kosovaarse roots maakte dit duel zijn debuut namens de geelzwarten en bekroonde dit in de 105^e minuut met een treffer. De winnende zo zou niet veel later duidelijk worden. Er werd namelijk niet meer gescoord in de resterende vijftien minuten, waardoor VVV voor het eerst sinds het seizoen 1987-1988 weer eens de halve finale van het landelijke bekertoernooi bereikte. De tegenstander in deze halve finale was de rivaal van NEC: Vitesse.

Maart: Nederlagen, nederlagen en nog eens nederlagen

Maart begon met misschien wel de belangrijkste wedstrijd van het seizoen tot nu toe. Na vier Keuken Kampioen Divisie ploegen (FC Den Bosch, Almere City, Go Ahead Eagles en NEC) was in de halve finale Vitesse de eerste Eredivisietegenstander. De Arnhemmers hadden ruim een maand geleden nog met 4-1 op de broek gekregen van VVV waardoor een positief resultaat voor de Koelclub zeker niet ondenkbaar was. ‘Zo’n grote kans om de finale te halen krijg je niet zomaar’, dachten de supporters. In grote getalen waren zij enkele uren voor de aftrap naar het stadion gekomen om de selectie uit te zwaaien richting Arnhem. Het geschreeuw en gezang mocht helaas niet baten. Hoewel VVV de stand lang op 0-0 kon houden was het een kwartier voor tijd dan toch raak. De 2-0 enkele minuten later was de genadeklap waardoor VVV op het nippertje de finale niet wist te halen. Desalniettemin was het bekertoernooi een absoluut hoogtepunt van dit seizoen. Al zullen de meningen daar waarschijnlijk ook over verschillen. De klap kwam hard aan. Vier dagen later verloor een dramatisch VVV met maar liefst 6-0 bij Feyenoord. Ook de inhaalwedstrijd tegen Sparta Rotterdam (0-1 door een eigen doelpunt van Da Graca) en het duel met Fortuna Sittard (1-3) werden verloren. Die laatste betekende het ontslag van trainer Hans de Koning. De oefenmeester, sinds december 2019 actief als trainer van VVV, werd twee dagen na het verlies tegen Fortuna Sittard de laan uit gestuurd. Hans, nogmaals bedankt voor de bewezen diensten. De opvolger van De Koning liet niet lang op zich wachten. Rasechte Venlonaar Jos Luhukay moest VVV in de Eredivisie zien te houden. Er gingen al geluiden rond dat ‘Der Jos’ na dit seizoen de nieuwe trainer van VVV zou worden, maar door de tegenvallende resultaten stapte hij dus tussentijds in. De vuurdoop van Luhukay als trainer van VVV verliep echter niet succesvol. Op bezoek bij PEC Zwolle waren er kansen zat om een resultaat te behalen, maar door een frommelgoal en een dom weggegeven strafschop gebeurde dit helaas niet. Wel zag het er voetballend een stuk beter uit. Met de vijfmansdefensie werd er gekozen voor een stukje meer zekerheid achterin om van daaruit tot kansen te komen. Beide aspecten waren duidelijk zichtbaar in Zwolle. Nu nog de punten.

April: Óók Luhukay kan het verschil niet maken

Met nog zeven wedstrijden te gaan begon het inmiddels toch wel spannend te worden. FC Emmen leek lange tijd al dood en begraven te zijn, maar had ineens de geest te pakken. Er moesten nu toch echt weer punten worden gepakt en thuis tegen een hopeloos uit vorm FC Groningen was dit misschien wel mogelijk. Dit werd al helemaal kansrijk toen de gasten uit het Hoge Noorden al na 20 minuten met een man minder verder moesten. Matusiwa kreeg twee gele kaarten van scheidsrechter Bas Nijhuis en dus rood. Dit was dé uitgelezen mogelijkheid voor VVV om na acht nederlagen op rij eindelijk weer eens te winnen. De overtalsituatie werd echter niet of nauwelijks benut. Het balbezit was logischerwijs voor VVV, maar kansen waren schaars. Het leek dan ook 0-0 te gaan eindigen totdat Groningen-speler El Hankouri het maar eens van afstand probeerde. En warempel, de bal vloog zo tegen de touwen: 0-1. Toch kon een nederlaag in de absolute slotfase nog net worden voorkomen. Daar had het tenminste alle schijn van. Roemer rondde een lange bal van Kum knap af, maar stond na een heel lichte aanraking van Giakoumakis in buitenspelpositie waardoor het doelpunt werd afgekeurd. Dit was precies zo’n wedstrijd van een club die zou gaan degraderen. De nederlaag tegen FC Groningen was de negende op rij en daarmee een evenaring van een negatief clubrecord. En met de wedstrijd tegen PSV in het vooruitzicht, was de kans vrij groot dat dit negatieve clubrecord ook daadwerkelijk verbroken zou worden. We kunnen er lang om heen draaien maar dat heeft weinig zin. De wedstrijd tegen PSV werd met 0-2 verloren en daarmee was een negatief clubrecord een feit. Pijnlijk! Kon dan op bezoek in Rotterdam tegen Sparta misschien weer een resultaat worden geboekt? Sinds lange tijd was er weer wat sfeer op de tribunes. 2000 fans waren welkom op Het Kasteel. Enerzijds natuurlijk prachtig om te zien, maar anderzijds neigde het toch ook wel een klein beetje naar competitievervalsing. Het toelaten van publiek was namelijk maar eenmalig waardoor de thuisspelende ploegen deze speelronde toch een duidelijk voordeel hadden. Niet alleen verloor VVV bij Sparta (2-0), ook waren er overwinningen voor het in eigen huis acterende Willem ll en FC Emmen. Het maakte de strijd onderin wel ongekend spannend. Het interview na de wedstrijd tegen Sparta van aanvoerder Danny Post sprak overigens boekdelen. Post  verzuchtte voor de camera het volgende: “het is heel zwaar. Mentaal zitten we er allemaal doorheen. Niks lukt, alles gaat verkeerd en dat ligt aan onze mentaliteit. Het zit gewoon niet goed in deze spelersgroep. Je kan Mourinho voor deze groep neerzetten, maar dat is het ook allemaal niet. Het zit in de koppies, ook bij mijzelf. Wat het is weet ik ook niet, maat de pijp is gewoon echt leeg”. Dit kon wel eens een heel vervelend einde van de competitie worden…..   

Mei: Het onvermijdelijke wordt werkelijkheid

Mei was de maand van de waarheid. In de laatste vier wedstrijden moesten er punten gehaald worden om in ieder geval directe degradatie te ontlopen. Kijkend naar het programma kon met enige realiteit worden gezegd dat het in de twee thuiswedstrijden (RKC Waalwijk en FC Emmen) moest gaan gebeuren. De twee uitwedstrijden (Heracles Almelo en Ajax) leverden normaal gesproken namelijk geen punten op. De eerste wedstrijd in het blok van vier was uit tegen Heracles Almelo. In Erve Asito – waar eerder dit seizoen nog de halve finale van de beker werd bereikt – wisten de Venlonaren geen vuist te maken. Een uiterst zwak VVV verloor tamelijk kansloos met 4-0 van de Heraclieden. Dan maar een week later in eigen huis tegen RKC Waalwijk. Het enige wat telde was de winst. Voorafgaand aan het duel trokken de Venlose supporters nog één keer alles uit de kast om hun steun te bewijzen. Een oorverdovend lawaai en een vuurzee aan fakkels moesten de voorbode zijn van een mooie avond. De wedstrijd begon in ieder geval goed. Al na vier minuten zette Giakoumakis de thuisploeg op voorsprong. Dat was precies het begin dat werd gewenst. Lang kon er echter niet van worden genoten. De 1-1 en zelfs de 1-2 volgden binnen een halfuur waardoor degradatie nu toch wel heel dichtbij kwam. Het doelpunt van John op slag van rust gaf toch weer een sprankje hoop. En toen uitblinker Vito van Crooij tien minuten voor tijd ook nog de 3-2 binnenkopte was de comeback compleet. Een klein feestje werd gevierd, maar werd amper vijf minuten later alweer tenietgedaan door Giakoumakis. De Griek die dit seizoen ontzettend belangrijk was voor VVV beging een oliedomme handsbal in het strafschopgebied en veroorzaakte daarmee een penalty. Gevolg was een spectaculaire 3-3 eindstand waar VVV helemaal niets aan had. De ploeg van Luhukay had handhaving niet meer in eigen hand en was afhankelijk geworden van de concurrentie. In het slechtste geval kon het vijf dagen later op Hemelvaartsdag al afgelopen zijn. Als FC Emmen haar wedstrijd tegen SC Heerenveen zou winnen en VVV zou verliezen tegen Ajax was degradatie namelijk een feit. Exact dat scenario werd werkelijkheid. Zowel Ajax als FC Emmen won met 3-1, waardoor VVV na vier mooie Eredivisiejaren achter elkaar weer was veroordeeld tot de Keuken Kampioen Divisie. De laatste wedstrijd van het seizoen thuis tegen FC Emmen die eigenlijk de grote finale had moeten zijn, ging helaas dus nergens meer om. En dat was te zien. Een afgetekende 0-4 overwinning voor de gasten uit Drenthe was een pijnlijke samenvatting van het afgelopen seizoen. Het was een seizoen van uitersten waar we over 30 jaar waarschijnlijk nog steeds over praten. Nog nooit eerder was er een ploeg gedegradeerd die de topscorer in huis had. Wij waren de eerste. Des te knapper maakt het de prestatie die onze goalgetter heeft neergezet. Giorgos Giakoumakis is de naam. 26 doelpunten heeft de Griek namens VVV gemaakt en heeft daarmee een aantal mooie records uit de boeken geschoten. Daarnaast is hij ook de allereerste winnaar van de Willy van der Kuijlen trofee. Dat dan weer wel.

Goed, uithuilen en opnieuw beginnen. We spelen volgend seizoen in de Keuken Kampioen Divisie en dus zal er flink moeten worden gesneden in de selectie. Van maar liefst veertien spelers is inmiddels al bekend dat zij volgend jaar niet meer te bewonderen zullen zijn in Venlo en waarschijnlijk komen er daar nog enkele bij. Er moeten dus een hoop nieuwe spelers worden aangetrokken. Een grote uitdaging voor Jos Luhukay, Stan Valckx en Marc van Hintum. Zolang ze met trots het geelzwart dragen en vechten voor de club zijn we al een heel eind. Het wordt een spannende zomer voor ons als supporters, maar gelukkig ziet het er naar uit dat we er volgend seizoen ‘gewoon’ weer bij mogen zijn. Koop of verleng dus die seizoenskaart en dan zien we elkaar over een paar maanden in De Koel. Want VVV-supporter ben je niet voor even, maar voor je hele leven!