Spelersanalyse: Zinedine Machach

Misschien wel een van de meest gewilde en geliefde positie in het team: de aanvallende middenvelder. Vaak een speler met creativiteit en diepgang. En ook VVV-Venlo is al meerdere seizoenen op rij op zoek geweest naar een creatief type op het middenveld. Denk maar eens aan Gedion Zelalem, Kelechi Nwakali en ‘Richy’ Neudecker, stuk voor stuk talentvolle spelers, maar allen brachten echter niet waar VVV naar op zoek was. De enige die wél wist te imponeren was Tino-Sven Sušić. Dit steeg hem echter snel naar zijn hoofd, en weigerde naar trainingen te komen omdat hij “een stapje hogerop wilde maken”. Ondertussen voetbalt hij bij de koploper van Bosnië, FK Sarajevo.

En ook dit seizoen ging VVV op zoek naar een nieuwe aanvallende middenvelder. Er kwam er niet één, er kwamen er zelfs twee: Ante Coric en Zinédine Machach worden respectievelijk gehuurd van AS Roma en Napoli. Van de eerstgenoemde hebben we nog weinig kunnen genieten, maar Machach heeft zijn basisplek ondertussen weten te veroveren. En ik moet zeggen dat ik erg gecharmeerd ben van Zinédine tot nu toe.

Machach begon dit seizoen wat twijfelachtig. Zo loste hij bijvoorbeeld in zijn eerste zeven wedstrijden slechts één schot en verloor hij 62,2% van zijn aanvallende duels. De oorzaken hiervan zijn nog wel te weerleggen: voor een speler kan het nog wel eens lastig zijn om zich aan te passen aan een nieuw team. Maar als je de taal niet spreekt – en in Machachs geval, niet eens Engels – maakt dat het nog lastiger. En ten tweede speelde Machach ook een aantal keer op de rechtsbuiten-positie – een positie waar Machach vóór VVV nog nooit speelde. De wedstrijden hierna kreeg Machach niet meer zoveel speelminuten, in de drie achtereenvolgende wedstrijden speelde Machach in totaal slechts 24 minuten. Gelukkig kreeg hij in de bekerwedstrijd tegen Almere City weer eens de kans in de basis. En het was niet dat hij de sterren van de hemel speelde, maar je zag wél dat Machach kan voetballen. En hoewel nog veel fout ging (met name in de crosspasses), bracht hij wel wat verfrissends op het middenveld. De wedstrijd er na, tegen FC Twente, moest Machach het doen met een invalbeurt en tegen PSV moest hij de gehele wedstrijd de bank warm houden.

Maar na de winterstop leek er meer vertrouwen te zijn van de technische staf. Tegen Willem II begon Machach weer in de basis en dit was de eerste wedstrijd dat we de échte Machach te zien kregen. Hij deed precies wat een aanvallende middenvelder moet doen: zorgen voor creativiteit en diepgang.

In de bovenstaande situatie is de diepgang van Machach het beste te zien. Machach krijgt de bal niet al te lekker aangespeeld van Giakoumakis, waardoor hij met zijn rug naar de goal toe komt te staan. De meest logische – en door veel spelers waarschijnlijk de meest gekozen – optie zou hier zijn om de vrijstaande Post in te spelen. Maar in deze situatie is perfect te zien hoe graag Machach zoveel mogelijk naar voren speelt. In plaats van Post in te spelen, speelt hij met buitenkant-rechts Guwara in.

Hierdoor houdt hij de aanval levend en kan Guwara een rush naar voren inzetten. En dit is mijns inziens precies wat een aanvallende middenvelder hoort te doen: niet dat eindeloos breien, met balletjes heen en weer over de breedte, maar ‘gewoon’ de aanval opzoeken.

Nog een voorbeeld. Hier wordt Machach, door John, op eigen helft ingespeeld. De meest voorkomende optie zou zijn om Arias in te spelen. Machach ziet echter ook de vrije Giakoumakis staan, maar die wordt omringd door drie Willem II-spelers.

Machach besluit op de voorste middenvelder (rood omcirkeld) in te dribbelen, zodat die een keuze moet gaan maken.

Op het juiste moment, wederom met buitenkant-rechts, speelt hij Giakoumakis in en gaat er zelf overheen. Giakoumakis kan op zijn beurt (de inmiddels vrijgekomen) John in spelen, waardoor er ineens nog meer ruimte ligt, door het perfecte ‘driehoekje’ van Giakoumakis, John en dus Machach.

Uiteindelijk, nadat John een sprint langs de zijlijn heeft ingezet en aankomt bij de zestien, staat Machach in de zestien als diepste man. Wat puur te danken is aan het feit dat hij (al dribbelend) Giakoumakis inspeelde, en er zelf in volle vaart overheen ging.

Hij ontvangt alleen de bal niet, omdat de bal tegen de hand van verdediger Köhn aankomt, waarna de bal op de penaltystip belandde. Maar zo heeft Machach vanuit eigen helft een goed gestructureerde aanval opgezet.

We zien vanaf 2021 een Machach met wat meer lef, maar ook met meer vertrouwen. Na de wedstrijd tegen Willem II zien we hem op beeld in zijn eentje juichen en “I win!” roepen. Ik ga ervanuit dat dit het gebrek aan Engelse vaardigheden is, en niet dat hij hoogstpersoonlijk de winst opeist. Maar het belangrijkste is dat Machach lekker in zijn vel lijkt te zitten. En dat vertrouwen zet zich ook om in betere prestaties. Dit is ook in de statistieken terug te zien. Zo kwamen in 2020 slechts 28,6% van zijn voorzetten aan, in 2021 maar liefst 75%. En deze stijging is in élk aanvallend opzicht te zien. Zo waren eerst 54,9% van zijn dribbels succesvol, nu 63,2%. Gemiddeld maakte hij eerst gemiddeld 3,88 dribbels per wedstrijd, nu 6,33.

Wel is duidelijk te zien dat hij de rol van een ‘architect’ op zich neemt. Hij zet veel aanvallen op, maar hijzelf creëert aanvallend voor zichzelf weinig mogelijkheden. In 2020 loste hij gemiddeld slechts één schot per vier wedstrijden. Maar, ook hier laat hij steeds meer van zich zien. Zo schiet hij nu gemiddeld 0,67 keer per wedstrijd. Nog steeds geen hoge aantallen, maar gezien het feit dat dit aantal eerst 0,25 was, en hij een middenvelder is, valt dat nog alles mee. Ook laat hij zich steeds vaker zien in het zestienmetergebied. Vóór 2021 raakte hij gemiddeld 0,75 keer per wedstrijd de bal aan in het strafschopgebied van de tegenstander. Dit aantal is nu 1,33. En tenslotte maakte hij voorheen gemiddeld slechts 0,63 vooruitgaande acties per wedstrijd, nu 2,67.

Het zwakke punt van Machach ligt hem wel in zijn verdedigende capaciteiten. In verdedigende duels komt hij nog vaak te licht c.q. laks over. En het is niet dat hij lui is, of iets dergelijks, maar hij lijkt duels eerder op te geven dan bijvoorbeeld Simon Janssen, of (vanzelfsprekend) Post. En nu we als VVV-zijnde, toch geregeld op eigen helft gepositioneerd staan, kan dit wel een probleempje zijn. Zo zet hij bijvoorbeeld van alle middenvelders gemiddeld de minste tackles in per wedstrijd: 1,09. Ter vergelijking: Post en Linthorst zette gemiddeld respectievelijk 3,14 en 2,14 tackles per wedstrijd in. Ook wint Machach de minste duels van de middenvelders. Zijn 43% tegenover de 55% en 49% van respectievelijk Post en Linthorst. Tot nu toe kunnen Linthorst/Janssen en Post de verdedigende steekjes die Machach laat vallen, echter prima opvangen. En in hoeverre een aanvallende middenvelder ook verdedigend ijzersterk moet zijn, is natuurlijk ook maar de vraag.

Ik zou persoonlijk dus Machach gewoon laten staan, laat hem die verdedigende foutjes maar maken. Je ziet dat hij meer vertrouwen heeft gekregen, wat zich om heeft gezet in betere individuele prestaties. Laat hem ook zoveel mogelijk minuten maken, want je ziet dat hij per wedstrijd beter wordt. En zodra hij die minuten en het vertrouwen krijgt, ben ik ervan overtuigd dat we eindelijk een goede creatieve, aanvallende middenvelder in huis hebben.