Tactische analyse VVV-Venlo – Feyenoord

Afgelopen zondag werd er redelijk kansloos verloren van Feyenoord door VVV-Venlo en kwam er dus geen einde aan de slechte reeks qua resultaten. Het werd in de Koel 0-3 in het voordeel van de Rotterdammers. Lees hier het wedstrijdverslag en bekijk hier de samenvatting.

Wij keken nog eens goed naar de statistieken en tactiek van de afgelopen wedstrijden en hebben een aantal dingen op een rijtje gezet. Allereerst keken we naar de veranderde formatie gedurende de wedstrijd, naar de statistieken en de verdedigende opstelling van VVV-Venlo bij de tegengoals.

Teams

Maurice Steijn greep in na de slechte wedstrijd tegen NAC en FC Utrecht. Johnatan Opoku en Ralf Seuntjens zaten op de bank, waardoor er ruimte was voor Susic en Grot in de basis. Ook Rutten speelde weer, maar dat had te maken met het feit dat hij niet meer geschorst was.

Passing en schoten

In de wedstrijden tegen de grote ploegen is het altijd lastig om te stellen wat cijfers nu daadwerkelijk betekenen. Vaak heb je minder balbezit en kom je onder druk te staan, waardoor het nauwkeurigheidscijfers iets anders betekent dan wanneer je onder minder druk staat. In deze wedstrijd had VVV-Venlo 42,29% balbezit.

Volgens de statistieken van Opta heeft VVV-Venlo 377 passes verstuurd waarvan er 310 zijn aangekomen. Dat komt neer op een nauwkeurigheidspercentage van 82,2%. Volgens de statistieken van Wyscout ligt het cijfers een beetje anders, daar komt het neer op 306 geslaagde passes van de 367 verstuurde passes met een nauwkeurigheidspercentage van 83,7%.

Wyscout heeft de bovenstaande passmap gemaakt en je ziet dat zoals altijd Röseler heel makkelijk Rutten weet te vinden, en vice versa. In totaal zijn er 25 passes tussen deze twee verdedigers gegaan. Dat was de meest gemaakte combinatie in de wedstrijd tegen Feyenoord.

Qua schoten kun je ook wel het een en ander zeggen. Volgens Opta heeft VVV 15 schoten geproduceerd, waarvan er 3 op doel gingen, zo’n 20%. Wyscout zegt ongeveer hetzelfde, maar die telt 14 schoten, waarvan er 3 op doel gingen zoals je hieronder kunt zien.

Iedere poging heeft een bepaalde waarde, zo bepaal je de waarschijnlijkheid tot scoren per individuele poging en zo kun je ook zien hoe groot de kansen waren. Op de onderstaande afbeelding van 11 tegen 11 zie je vanuit welke positie de grootste kans voordeed van VVV-Venlo.

Je ziet dat er twee grote kansen zijn voor VVV-Venlo. Dit zijn de kansen van Peter van Ooijen (xG=0,12) en Peniel Mlapa (xG=0,20). Daarnaast zijn de kansen van VVV allemaal redelijk klein. Opvallend is dat de kansen van Mlapa en Van Ooijen groter zijn dan enige kans van Feyenoord, maar ze hebben toch drie keer weten te scoren tegen VVV-Venlo.

Expected goals

Tussen de Linies beschrijft de xG als volgt: “is een afkorting en staat voor ‘Expected Goals’ en is een statistische maat voor het verwachte aantal goals van een speler of team. Bij een ExpG wordt bij elke afzonderlijke doelpoging een waarde toegekend, gebaseerd op de kwaliteit van deze poging.”

Als je kijkt naar de waarde van de schoten en op welk moment deze plaatsvinden in de wedstrijd kun je kijken naar de totale aannemelijkheid van het aantal doelpunten in deze wedstrijd. Gebaseerd op de gegevens van deze wedstrijd zou VVV een grotere kans hebben om te scoren dan de gasten: xG=1,35 om xG=1,25. Bij de statistieken van Wyscout is Feyenoord wel meer waarschijnlijk om een doelpunt te maken met xG=1,09 tegenover xG=0,95 van VVV-Venlo

Wisselende formaties

Maurice Steijn begon met een 4-2-3-1 formatie met een laag defensief blok, zoals vaker dit seizoen het geval is. Maar aan het einde van de wedstrijd was dit veranderd in een meer aanvallende 4-1-3-2 met twee spitsen.

De eerste helft speelde VVV-Venlo in de 4-2-3-1 formatie waarbij Susic een voornamelijk aanvallende rol kreeg toebedeeld. In eerdere wedstrijden stond hij in het defensieve blok samen met Post en stond Seuntjens op 10. Ditmaal koos Steijn voor meer voetbal voorin. In de tweede helft veranderde een aantal dingen. Kum kon het niet belopen want hij is nogaal traag en daarom kwam Van Bruggen in het elftal. Post en Van Ooijen bleven het defensieve blok. Susic veranderde iets van positie waardoor hij iets verdedigender kwam te staan.

Aan het einde van de wedstrijd veranderde de formatie. Inmiddels waren Seuntjens en Opoku ingevallen, en werd er met twee spitsen gespeeld, aangevuld door een viermans-middenveld. Daardoor verschoof Susic naar de linkerkant en ging Seuntjens op 10 spelen. Post speelde tussen de verdeding en middenveld in, zoals hij ook doet in de 4-1-4-1 formatie die ook vaak gebruikt wordt.

Verdedigende opstelling bij 0-3

De 0-3 was eigenlijk exemplarisch voor het verdedigende werk van VVV in een aanvallende opstelling. Bij de 4-1-3-2, heb je dus 5 aanvallend ingestelde mensen en 5 defensief ingestelde mensen. In een verdedigende fase ziet dat er zo uit:

In principe zou Post bijgestaan moeten worden door Seuntjens, Susic en Joosten – maar de laatste staat wederom te hoog opgesteld om deel te namen aan de verdedigende fase. Dat betekent dat de gehele rechterkant makkelijk te bestrijken is voor de tegenstander. Dat zag je ook bij de rush van Malacia.

De linkerkant vanuit het perspectief van Feyenoord, kon makkelijk bestreken worden omdat Rutten nu ook uit positie was. Malacia kon heel makkelijk met een beweging Joosten en Susic lozen, terwijl Seuntjens ook niet echt ingreep. Op het moment dat de linksback van de Rotterdammers op snelheid was, konden de drie middenvelders hem niet meer afstoppen. De bereidheid van de spelers van VVV-Venlo in deze situatie is in twijfel te trekken.

Conclusie

De wedstrijd tegen Feyenoord werd verloren doordat VVV redelijk mak aan het duel begon en het niet veel beter werd. Ongeacht de kansen die VVV kreeg, kon het geen vuist maken tegen Feyenoord. Het was in ieder geval een verbetering op de wedstrijd van NAC en FC Utrecht, maar duidelijk is wel dat de komende wedstrijden punten gepakt moeten worden, willen we geen spannend slot van de competitie.