Toetje

Op het moment van schrijven staan we aan de vooravond van alweer een nacompetitie/play-offs voor promotie/degradatie voor VVV. Het is alweer de zestiende keer dat de selectie ons hierop trakteert. Het begint te wennen. Enkel Zwolle (zeventien keer) en Excelsior (zestien keer) deden vaker mee. In de vijftien voorafgaande keren werd er drie keer gepromoveerd en twee keer gedegradeerd. Vorig seizoen was de eerste keer dat VVV zich wist te handhaven. De andere keren wisten de Venlonaren vanuit de Eerste Divisie niet de stap te zetten naar de Eredivisie. De promotiewedstrijden waren natuurlijk legendarisch. Op 13 juni 1976 reisden duizenden Venlonaren mee naar Wageningen om VVV te zien promoveren. Op één dag na vijftien jaar later, op 12 juni 1991, wisten de Venlonaren promotie af te dwingen door een 2-1 nederlaag in Breda tegen NAC. De eerste wedstrijd was met 1-0 gewonnen in De Koel, waardoor het uitdoelpunt van Jay Driessen doorslaggevend was. Saillant detail was dat Driessen destijds al nagenoeg rond was met NAC. Die transfer is er uiteraard nooit van gekomen. De promotie die het helderst in de herinnering ligt is die van 2007.

In een zinderende drieluik tegen het sterke RKC lieten de Geel-Zwarten zich van hun sterkste kant zien. Met name de derde wedstrijd in de Koel was VVV oppermachtig. Na de 3-0 vlak voor tijd volgde een geweldige ‘pitch invasion’ die terug deed denken aan de legendarische woorden van Miep Breedveld in 1993 na het doelpunt van Maurice Graef in de kampioenswedstrijd tegen Top/Oss: “Jonges, doot dat now neet. Gank van ut veld aaf. Dae wedstried mot euvergespeuld weere, det kin neet anders. Oh jonges toch.” Grofweg dan. Kippenvel.

Tot zover de succesvolle nacompetities. De inspiratie voor dit stukje kwam eigenlijk uit Sittard. Twee weken geleden speelde Fortuna een belangrijke wedstrijd tegen Go Ahead Eagles. Bij winst was de kans groot dat Fortuna zich zou plaatsen voor de play-offs. Voor het eerst sinds de degradatie in 2002 uit de Eredivisie was er kans op een succesje. Na jaren van ellende, met een fusie en intrekking van de licentie die beiden nog net op tijd terug konden worden gedraaid, lieten de Sittardenaren zien nog altijd TOF te zijn. 10.000 man, waaronder ondergetekende wisten de weg naar de Trendwork Arena (brrr…) te vinden. Er volgde een niet al te enerverende wedstrijd, maar tegen het einde bleek de 1-0 voorsprong van Fortuna voldoende voor een plek in de play-offs. Het hele stadion stond op dat moment achter de ploeg en men was in opperbeste stemming. Vlak voor tijd was er echter alleen nog maar feest in het uitvak. Go Ahead had zojuist de 1-1 gescoord en was daardoor verzekerd van nacompetitie. De spelers en supporters van Fortuna zaten stuk. Na jaren van ellende was dit de volgende klap, hoewel er bij aanvang van het seizoen totaal geen rekening was gehouden met de nacompetitie. Echter, het was een veel terugkerende uitspraak van een VVV-supporter die hier zeer passend was: ‘It’s the f*cking hope that kills you.’

Vlak na het fluitsignaal moest ik denken aan het nabije verleden van ons cluppie. In 1 wedstrijd zag ik alles wat ik mij kon herinneren als jonge supporter van VVV. Aan de ene kant Fortuna, met jaren van ellende eindelijk weer kans op een prijs. Zo ben ik als VVV-supporter begonnen. De elfde plaats was het maximaal haalbare en financieel zaten ook wij ooit een aan de grond. Met de komst van Hai Berden en het verbouwde stadion kwam daar in 2003 een einde aan. In het daaropvolgende seizoen deed VVV het ook redelijk en had vlak voor het einde kans op de nacompetitie. Ook VVV speelde zo’n allesbeslissende wedstrijd, op 29 april 2004 in en tegen Emmen. Bij winst was de benodigde 7de plaats vrijwel zeker veilig gesteld, bij verlies zou VVV het vrijwel zeker kunnen vergeten. Dat er nog een kleine kans was op de periodetitel was eigenlijk niemand mee bezig. Een paar honderd man steunden VVV in de belangrijkste wedstrijd van de afgelopen 7 jaar. En met succes. Na een kwart wedstrijd stond het al 0-2 en VVV controleerde de gehele wedstrijd. Op een gegeven moment kreeg iedereen door dat Excelsior op achterstand en De Graafschap ook nog niet op voorsprong stond. De periodetitel was opeens wel heel dichtbij. Nadat duidelijk was dat de tussenstanden ook de eindstanden waren, barstte het hele uitvak uit zijn voegen. Dat was dus het andere stukje herinnering wat ik zag. De Eagles-supporters in het uitvak in Sittard gingen helemaal los.

Als afsluiter zou ik dan ook graag een advies meegeven. Als het weer eens niet meezit en jullie het even niet meer zien zitten en de club volledig de grond in boren, denk dan eens terug aan de jaren ‘97-’04. Zo slecht hebben we het tegenwoordig nog niet. Laten we daarom met z’n allen dit seizoen nog een paar keer voor de volle 100% achter de club gaan staan, voor wederom een heerlijk toetje. ALLES HEEJ BLIEF EREDIVISIE!!!

TAFKAJ