Uit het oog verloren: Barry Maguire

Ditmaal in Uit het oog verloren praten we met Barry Maguire. De ex-VVV’er, geboren in Tiel, speelde van 2011 tot 2013 bij VVV-Venlo. Daarin speelde de middenvelder 52 wedstrijden in het ‘geelzwart’ en maakte hij 6 doelpunten. In 2013 vertrok Maguire naar FC Den Bosch, waar hij eerder ook de jeugd doorliep. Via Sarpsborg 08 (Noorwegen), SV TEC (destijds Tweede Divisie) en Limerick (Ierland) is de inmiddels 31 jaar oude Maguire terecht gekomen bij Geylang International FC – een subtopper in Singapore. We praten over zijn verleden bij VVV, over Singapore en over zijn toekomst.   

Hoe is het met je?

“Het gaat goed! Ik heb het hier in Singapore uitstekend naar mijn zin. Het is hier het hele jaar lekker weer, zo komt het’s nachts niet onder de 24 graden. We zijn hier 4 januari weer begonnen met de voorbereiding en hebben 14 maart onze eerste wedstrijd. We hebben ons afgelopen seizoen ook gekwalificeerd voor de AFC Cup, zeg maar de Aziatische Europa League. Dus dat is ook iets om naar uit te kijken!”

Hoe kijk je terug naar je tijd bij VVV?

“Het waren twee bijzondere seizoenen, waarbij ik met veel goede spelers heb samengespeeld en veel heb geleerd. Het eerste seizoen verliep zeer wisselvallig waarbij de verwachtingen hoger waren. En dan ook nog het vertrek van de trainer [Glen de Boeck, red.] in de winterstop. Twee wedstrijden voor het einde liep ik een blessure op waarbij – door een schop op mijn enkel – een stukje van kraakbeen afbrak. Door het niet constateren van de blessure duurde het veel langer dan nodig geweest. Hierdoor miste ik de eerste tien wedstrijden van het nieuwe seizoen. Mede door het niet handhaven was het een zeer zuur einde van dat seizoen. Het was eigenlijk de bedoeling om mijn contract uit te dienen en weer te promoveren met VVV. Eén week voor de competitie begon veranderde de club van gedachten, en kwam er zo voor mij een abrupt en zuur einde aan mijn tijd bij de club. De mensen bij en rondom de club (bijvoorbeeld Lucas Bremmers en de dames van het wassen/schoonmaken) waren altijd super aardig en maken VVV een mooie, warme club.”

Mis je die tijd bij VVV wel eens?

“We waren na de trainingen altijd met een groepje samen (Yanic Wildschut, Ismo Vostermans en Roland Bergkamp), dat zijn mooie herinneringen. We gingen samen naar de film, bowlen, wat eten of gewoon voornamelijk bij mij thuis chillen. Beide jaren heb ik het met de spelers in het team uitstekend naar mijn zin gehad! We hadden een mooie groep met zowel Nederlandse- als buitenlandse spelers. In de loop der jaren ben ik nog steeds een hoop spelers tegengekomen op en naast het veld: Jeffrey Leiwakabessy, Dennis Gentenaar, Rein Baard, Andrea Mei en ga zo maar door.”

Mijn persoonlijke hoogtepunt van jou, als speler bij VVV, was jouw doelpunt bij AZ-uit – waar na een fantastische combinatie de 0-1 uitkwam. Deel jij dit hoogtepunt, of heb jij een ander hoogtepunt?

“Dat was zeker een hoogtepunt! Vooral omdat ik zo hard had gewerkt om zo snel terug te komen na mijn blessure. En dan gelijk de eerste wedstrijd een belangrijk doelpunt maken.

Feyenoord thuis was voor mij ook een mooie wedstrijd, net zoals we veel thuiswedstrijden goede resultaten haalden tegen de topploegen. Ik denk dat we het als team veel beter hadden kunnen doen. Maar toch speelden we soms zeer aardig voetbal, wat voor mij altijd het belangrijkste is.”

Wat was de beste ploeggenoot destijds bij VVV?

“Ik denk dat Maya Yoshida het makkelijkste van iedereen een zeer hoog niveau haalde. En dat kan je ook zien, hoe lang hij in de Premier League speelde. We hadden ook goede spelers als Wildschut en Bryan Linssen, die het na VVV ook heel goed hebben gedaan.”

Volg je VVV nog steeds op dit moment?

“Ja, ik kijk elke week nog even wat ze hebben gemaakt en wie er speelden! Ook als er nieuws is van VVV lees ik het toch altijd met extra aandacht, om te zien wat er in en rondom de club speelt.”

Ondertussen heb je gevoetbald in Noorwegen, Ierland en nu Singapore. Wat is het grootste verschil met de Nederlandse competities?

“Elk land heeft zijn eigen charmes, op en naast het veld. In Noorwegen was het een stuk kouder, maar is het niveau van de topclubs vergelijkbaar met de Eredivisie. Het spel zelf is een stuk fysieker en spelen sommige clubs eerder de lange bal. In Singapore kan de temperatuur oplopen tot boven de 40 graden, wat fysiek weer een andere uitdaging is.”

Hoe heb je deze coronaperiode doorgebracht, in Singapore?

“Hier in Singapore zijn we vorig jaar in april, mei en juni in volledige lockdown gegaan. Geen contact met andere mensen buiten de mensen met wie je samenwoont. Buiten altijd een mondkapje op en alles was dicht behalve de supermarkt. Hierdoor hebben we nu al maanden geen nieuwe coronagevallen meer. Mondkapjes zijn hier wel nog steeds verplicht bij plekken als de supermarkt, restaurant, winkelcentrum et cetera en moet je inchecken met een QR-code.”

Wat zijn je plannen voor de toekomst?

“Ik heb het hier uitstekend naar mijn zin en het seizoen loopt hier tot het einde van het jaar. In het voetbal weet je nooit hoe het gaat lopen, maar ik denk hier de komende jaren wel nog te spelen. Mocht er dan in Nederland iets interessants langskomen zou dat zeker een optie zijn, maar voor nu zit ik hier uitstekend!”

Wil je tenslotte nog iets zeggen tegen de supporters van VVV?

“Ja, ik wil ze alsnog bedanken voor de twee mooie jaren die ik daar heb mogen spelen. Door het vervelende einde heb ik nooit écht afscheid kunnen nemen. Ik heb veel geleerd in die periode en heb nog altijd warme herinneringen aan de mensen in en rondom de club (inclusief de supporters!). Ik wil jullie allemaal heel veel succes wensen en ik hoop op een mooi einde van het seizoen. Blijf allemaal gezond en hopelijk, als we weer kunnen vliegen en ik terug in Nederland ben, kan ik weer een keer langs komen! Alles Heej is VVV!”