Venlo en VVV

Venlonaren.net behandelt eigenlijk alles wat met VVV te maken heeft. Daarnaast zijn wij als Venlonaren ook trots op onze stad en haar geschiedenis. Wij vinden het belangrijk dat naast de voetbalzaken, ook de identiteit van Venlo zo nu en dan naar voren komt. Een perfect instrument om de identiteit van Venlo te laten spreken is haar historie.

De geschiedenis van Venlo heeft een paar zeer unieke en belangrijke momenten die van grote invloed zijn op onze geschiedenis, maar ook voor de regionale en nationale geschiedenis. Deze zullen vanaf nu ook de revue passeren.

Naar onze optiek is deze geschiedenis ook belangrijk om de huidige gang van zaken omtrent de club te begrijpen, bovenal de identiteit van supporters, Venlo en VVV. De geschiedenis leert het ons begrijpen.
Omdat er nu een onderbreking is van de competitie vanwege de interlands, vonden wij het een geschikt moment om even dieper in te gaan op het stadswapen en de wapenspreuk van Venlo.

Dit is het wapen van Venlo en bestaat sinds het jaar 2004. Naar aanleiding van de fusie tussen gemeente Venlo,Belfeld en Tegelen in 2001, vroeg de gemeente Venlo aan of ze het wapen mochten behouden. Dit gebeurde in het jaar 2003. Het oude wapen stamde uit 1819. Venlo kreeg het wapen toegewezen door de Hoge Raad van Adel, zij het met hier en daar wat kleine aanpassingen.
Het wapen bestaat eigenlijk uit twee verschillende onderdelen:

1. Het Wapen zelf
2. De Wapenspreuk van de stad

Het wapen

De beschrijving van het wapenschild is te vinden op de website van de gemeente:

“In azuur een halve, dubbelstaartige, gekroonde leeuw van goud, getongd van keel, beneden vergezeld van een anker van goud, met verkorte stang. Het schild wordt ter weerszijden gehouden door een geharnaste ridder van natuurlijke kleur met een sjerp van oranje, een helm met pluimen van rood, wit en blauw, in de buitenste hand een toernooilans van goud met een punt van zilver houdend, waaraan een wimpel van keel hangt, aan de broekzijde beladen met het wapenschild.”

Je ziet in het blauwe schild een anker en een leeuw. De anker is een symbool voor de scheepsvaart. Venlo was namelijk lid van de Hanze en een belangrijke overslagplaats. De leeuw is overgenomen van het wapen van het Hertogdom Gelre, waar Venlo een tijd lang onderdeel van was.

Ons logo heeft enige overeenkomsten met het wapenschild van de stad Venlo. De kleuren rood en blauw, de kleuren van Venlo, zie je nadrukkelijk terug in het logo. Verder hebben we het Anker en de Leeuw overgenomen. De voetbal – een van de originele voetballen – hebben in het logo gezet om de connectie met onze prachtige sport te maken. Nu we de twee logo’s langs elkaar hebben, kun je zien dat we bepaalde elementen uit het wapen van Venlo hebben gehaald. Wij vinden het namelijk heel belangrijk om naast VVV, ook de connectie met de stad Venlo te hebben.

De Wapenspreuk
De wapenspreuk van Venlo is in het latijn geschreven, omdat dat dé taal was in de middeleeuwen en het een vorm van gezag uitstraalde. De spreuk is:

“Festina Lente, Cauta Fac Omnia Mente”

Vertaald naar het Venloos betekent dit: “Spooj dich lanksaam, gebroëk diene kiëbus”
In het Nederlands staat er dan “Haast je langzaam, gebruik je verstand”. Bij deze uitspraak wil ik even stil staan, omdat deze van toepassing is op de mentaliteit van de venlose bevolking en ook op VVV.

VVV werd in 2009 kampioen van de Eerste Divisie en kon het team redelijk intact houden, dat is redelijk uniek overigens. Zij deed het dat seizoen in de eredivisie erg goed en wist dat te bekronen met een mooie 12e plaats op de ranglijst. Dit had geleid tot een uiterst euforische stemming in Venlo en opportunisme vierde hoogtijdagen.

Er kwamen in die periode ook geluiden op in Venlo om al verder te kijken. Met als voorbeeld FC Twente te nemen, die niet veel later kampioen van Nederland zouden worden. Er werd  haastig gedacht dat wij als Venlo wel even een structurele Eredivisie ploegen konden worden.

Met buitenlandse talenten moest het gedaan worden, VVV zou een springplank worden voor deze buitenlandse voetballer en zo zou VVV ook beter worden. Enige tijd later bleek VVV niet goed genoeg voor de Eredivisie en na 3 jaar degradeerde we terug naar de Eerste Divisie. Met als resultaat dat de echte buitenlandse talenten nu uitbleven en dat de identificatie tussen supporters en club vervaagde. Er was sprake van een bepaalde vervreemding.

“Spooj dich lanksaam, gebroëk diene kiëbus”

Het leek net of we ons eigen ‘credo’ waren vergeten. We maakten haastige besluiten aan de hand van het korte termijn succes. Maar we vergaten dat we een kleine 10 jaar eerder nog in put van de Eerste Divisie zaten. Al met al niet echt een wel doordachte visie naar mijn mening.

Maar daar is verandering in gekomen en men gaat weer kijken naar een lange termijn visie. De eerste tekenen voor mij dat dit aan de gang was, was het feit dat men een jeugdspeler liet doorbreken in het eerste elftal. Het getuigde van een visie waar men dus een speler laat spelen, die voor de toekomst is. Geen speler die 2 jaar speelt en dan een betere club vindt.

Deze visie wordt vervolmaakt in het komende seizoen, althans dat is onze prognose. Want men heeft gekozen voor jeugdspelers en voornamelijk Nederlandse spelers met ervaring. Ze hebben geaccepteerd dat ze moeten bouwen aan een ploeg, geduld moeten hebben en vooruitkijken. We hebben ons verstand gebruikt en nemen de tijd. Als we dit blijven doen, dan komt de Eredivisie weer terug naar Venlo!