VVV speelt voor spek en bonen, maar er gloort hoop aan de horizon

Laten we eerlijk zijn: VVV speelt in deze fase van het seizoen niet meer om de knikkers. De play-offs zijn uit zicht. Wat rest zijn wedstrijden voor de statistieken – of toch niet helemaal? Want wie goed kijkt, ziet een elftal in opbouw. Een ploeg die beter draait dan de ranglijst doet vermoeden. En met de overtuigende 4-1 overwinning op Helmond Sport als laatste bewijsstuk mogen we als supporters voorzichtig weer dromen van meer.

Groeipijn én glimp van groei

De triomf op Helmond Sport was meer dan een reguliere overwinning. Het was een wedstrijd waarin VVV toonde waartoe het in staat is als de puzzelstukjes goed vallen. Helmond, dat stiekem nog hoopte op de play-offs, werd met een volwassen partij voetbal vakkundig afgetroefd. En dat ondanks een handvol gemiste kansen in de eerste helft, toen de gasten nog met elf man op het veld stonden.

De rode kaart voor oud-Roda-speler Amir Absalem – na een knullige struikelpartij waarbij hij met de handen naar de bal ging – hielp zeker mee, maar de toon was al gezet. VVV domineerde, speelde bij vlagen aantrekkelijk voetbal en had in Navarone Foor en Driess Saddiki twee architecten op het middenveld die de regie stevig in handen namen.

Toegegeven, de efficiëntie voor het doel blijft een heikel punt. Zandbergen, Ketting, Foor – allen kregen kansen, maar faalden in de afronding. Het feit dat het uiteindelijk 4-1 werd, had net zo goed 6-0 kunnen zijn. En dat is precies waar de schoen nog wringt.

Statistieken die iets anders zeggen

Wie alleen naar de veertiende plek op de ranglijst kijkt, ziet geen reden tot optimisme. Maar de cijfers over de afgelopen maanden vertellen een ander verhaal. Over de laatste zeventien wedstrijden staat VVV op plek zeven in de vormranglijst. Met 26 punten uit die reeks doet het beter dan clubs als De Graafschap, Emmen, Roda JC en FC Den Bosch. Slechts drie puntjes minder dan Excelsior, dat wél nog meedoet om de prijzen.

Is dat genoeg om tevreden achterover te leunen? Natuurlijk niet. Maar het geeft aan dat de ontwikkeling gaande is, al voelt dat niet altijd zo als je week in week uit tegen de middenmoot speelt.

Toekomst bouw je nu

Trainer John Lammers kijkt dan ook al verder dan dit seizoen. De resterende wedstrijden zijn voor hem meer dan formaliteiten; het zijn mini-audities voor volgend seizoen. „Ik ben nu al bezig met jongens waarvan ik denk dat we die volgend jaar houden,” verklaarde hij na afloop. De selectie wordt stukje bij beetje geslepen richting een vaste kern. En ja, dat betekent dat sommige spelers op een zijspoor belanden – hard, maar realistisch.

En er is talent. Jongens als Tim Braem, die na blessureleed direct weer indruk maakte. Lasse Wehmeyer, Naïm Matoug, Gabin Blancquart, Bjorn van Zijl – het zijn geen gearriveerde namen, maar wel spelers met rek. Voeg daar ervaring van Foor en Saddiki aan toe, en je hebt een basis waar je op kunt bouwen.

Geen polonaise, wel perspectief

Niemand in Venlo is in de war door één goede wedstrijd. Maar het zou verkeerd zijn om de afgelopen maanden achteloos af te doen als ‘niets om het lijf’. VVV is geen kampioenskandidaat, Maar de contouren van een beter elftal worden zichtbaar.

En dat, beste supporters, is méér dan we een halfjaar geleden durfden hopen.